Milcząc jak grób recenzja

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Małgorzaty Rogali. Nie do końca wiedziałam czego się spodziewać, choć wiedziałam, że książki tej autorki spotykają się z olbrzymim entuzjazmem i dobrymi ocenami, dlatego nastawiona byłam pozytywnie. No i się nie zawiodłam, to było bardzo udane pierwsze spotkanie! Nie było może flaków, krwi i wielkich intryg, ale było w porządku i myślę, że to początek wspólnej przygody!

Podkomisarz Monika Gniewosz musi zerwać z przeszłością i zmienić otoczenie. Decyduje się więc na przeprowadzkę z Warszawy do sennego miasteczka Pełnia, gdzie życie płynie leniwie, a mieszkańcy wierzą, że nad jeziorem przechadza się duch topielicy. Monika zaczyna pracę w komisariacie i już pierwszego dnia dostaje wezwanie na miejsce zdarzenia – ktoś napadł na młodego mężczyznę.

Ja przede wszystkim bardzo lubię i bardzo cenię, kiedy kryminał albo thriller dzieje się w małej społeczności, gdzie wszyscy się znają i jest swego rodzaju zmowa milczenia. Trudniej wtedy rozwiązywać zagadki i spodziewać się rozwiązania z końca książki. No i tak było właśnie tym razem! Zakończenie naprawdę mnie zaskoczyło, bo była poniekąd zmowa milczenia wśród niektórych mieszkańców Pełni.

Bardzo też cenię to, jak pisze autorka. Przez to, że czytało się tak szybko, czułam jakbym "płynęła" przez strony. Choć akcja była bardzo niespieszna to nie przeszkadzało mi to, uważam, że nadało to mnóstwo uroku tej książce i nie byłaby taka dobra, gdyby wszystko działo się szybciej. Jest to książka również niesamowicie klimatyczna i nie mogę się oprzeć wrażeniu, że cały jej klimat zbudowany jest właśnie na tym, że akcja dzieje się dość powoli i wśród małej społeczności.

Może troszkę brakowało mi tej brutalności, większej ilości krwi i flaków, ale to nie zmienia faktu, że lubię też takie kryminały! Osobiście jestem zadowolona i chętnie sięgnę też po kolejne części tej nowej serii. Nie powiem, żeby to był mój ulubieniec tego roku, ale zdecydowanie czułam wielką przyjemność z czytania tej książki.