Dworek pod Lipami recenzja

"Dworek pod Lipami" to kolejna książka pani Szepielak jaką miałam przyjemność przeczytać. Jest to powieść, którą można określić w następujący sposób : "Dworek pod Lipami" to kolejna książka pani Szepielak jaką miałam przyjemność przeczytać. Jest to powieść, którą można określić w następujący sposób : lekka, przyjemna, nieskomplikowana, doskonale relaksująca, dająca odpocząć skołatanej głowie po ciężkim tygodniu. O ile "Francuskie zlecenie i Francuski klenjot" były książkami absolutnie fanstatycznymi jeśli chodzi o ten gatunek literatury, tak tutaj mam odrobinę do zarzucenia autorce. Ale o tym później. :)

Po pierwsze ja mam słabość do książek gdzie akcja prowadzona jest dwutorowo oraz miejscem akcji osadzonym w XIX w. To stanowiło dla mnie bardzo duży plus powieści. Wątek z XIX w był o wiele bardziej interesujący chociaż bliźniaczo podobny do współczesnego i jak dla mnie ciut za mało rozwinięty tzn jeśli chodzi o samą akcję. Mogłoby tego być zdecydowanie więcej. Na plus troszkę ciekawostek z życia codziennego ówczesnego dworku. Styl pan Szepielak jest lekki i przyjemny, jej książki czyta się bardzo dobrze, płynnie i z ogromną przyjemnością. Kolejny duży plusik to wprowadzenie do książki sympatycznych zwierzaków. Szczególnym sentymentem obdarzyłam kanarka Fredzia. Ja też miałam kiedyś takiego małego, puchatego przyjaciela i odszedł za Tęczowy most w podobnych okolicznościach.

Przejdźmy teraz do minusów. Postać Gabrieli była strasznie irytująca dosłownie we wszystkim. Dodatkowo te jej dziwaczne powiedzonka. Hmmm na początku raz czy drugi mnie rozbawiły potem już drażniły. Niezbyt przypadło mi do gustu, że oba wątki zostały oparte na tym samym schemacie czyli zrzędliwa, wtrącająca we wszystko nos była teściowa, małżeńswto ze starszym mężyczyzną po przejściach, podobne problemy w domu i szantaż. Generalnie wyszło tak jakby czytało się w kółko o tym samym, tylko co jakiś czas słownictwo ulegało zmianie i wystrój wnętrz. Pojawiło się też kilka wątków "umoralniających". Generalnie nie mam nic przeciwko edukowaniu społeczeństwa odnośnie posiadania kasku, kamizelki odblaskowej i oświetlenia jeśli chodzi o użytkowanie roweru ale tutaj to było jakiś takie krzykliwe. Niezbyt do mnie przemówiło. Kolejną pogadankę otrzymaliśmy odnośnie tatuaży i znalazł się też motyw podejrzeń o pedofilię. Jak dla mnie to za dużo tego było jeśli chodzi o książkę w takim stylu. Coś mi tu nie zagrało.

Moja ocena to 6 - 6,5/10. Daję tak wysoką ocenę dlatego, że kocham wszystko co ma związek z XIX w i ostatnecznie książka w ogólnym rozrachunku wypadła bardzo sympatycznie. Zapewniła mi uroczy relaks i nieskomlikowaną, prostą i w gruncie rzeczy sympatyczną opowieść.dająca odpocząć skołatanej głowie po ciężkim tygodniu.