Kolor róż recenzja

Czasami lubię przenieść się podczas czytania powieści do odległych czasów. Nie tylko książki o wojnie są u mnie czytane ale właśnie takie dworskie jak Kolor róż. Dwory, ułożone (lub nie) panienki, szlachta, parobkowie i towarzyszące im obyczaje, ubiory, zachowania. Dostałam totaj to wszystko a dodatkowo świetną fabułę, przyjemną lekturę i dobrze spędzony czas.

Kolor róż to opowieść o panience Juliannie i parobku Dominiku, który skrzętnie skrywa niemały sekret. Panienka jest na wydaniu i koniecznie trzeba znaleźć jej męża. Cóż gdy ona niekoniecznie chce tego wybranego przez ojca. Przypadek sprawia, że sprawy zaczynają iść w dogodnym dla niej kierunku i niemały wkład w to ma parobek jej ojca Dominik.
To historia z pewną tajemnicą w tle, która tylko podsyca naszą ciekawość podczas lektury. Cała otoczka życia Dominika jest dla innych bohaterów niejasna, a przez to intryguje ich to i nas przy okazji. Padają pytania: Jak to wszystko się rozwiąże, kiedy prawda wyjdzie na jaw? Historia ta uczy nas również, że nie zawsze da się uciec od przeszłości. Ona zapuka do naszych drzwi w najmniej oczekiwanym momencie i nie zawsze bedzie to miłe spotkanie.

Książka prosta, łatwa w odbiorze. Czyta się ją bardzo szybko, nie wymaga wielkiego skupienia a jednak ogromnie mnie zaciekawiła. Miałam wrażenie, że momentami powinna być bardziej rozbudowana bo pędzie zbyt szybko, ale o tak wiele przyjemności sprawiło mi przeczytanie jej, nie mogłam się oderwać. To jest taka książka dobra na odsapnięcie od cięższych tematów, na totalny relaks. Polecam fanów takich klimatów, bo nie będziecie zawiedzeni. Książki takie jak ta to najprostszy sposób na to, aby zanurzyć się w przeszłości, ale nie jak na nudnych lekcjach historii znanych że szkoły tylko w o wiele przyjemniejszy sposób. A pamiętajcie, że nie ma nic lepszego niż poszerzać swoją wiedzę, doświadczenia, zbierać opinie na wiele tematów właśnie poprzez przyjemność jaką daje czytanie książek. Zachęcam do zapoznania się z Kolorem Róż.

Moja ocena 7/10

Dorota