Zrodzony recenzja

Zaplątałem się w futro Morda?

Postapokaliptyczna, zatruta, martwa przestrzeń Miasta jest codziennym świadkiem nieustannych walk o przetrwanie. Przetrwać próbują nie tylko ludzie, ale i biotechnologiczne, nierzadko rozumne istoty. Dość często okazuje się też, że zachowanie człowieczeństwa jest luksusem, na który nie można sobie pozwolić.

Rachel jest poszukiwaczką. Przemierza gruzy, ruiny i zaułki w poszukiwaniu różnych cennych rzeczy, które mogłyby przydać się Wickowi czekającemu na jej powrót w Balkonowych Klifach - fortecy, którą razem stworzyli.
Rachel jednocześnie pamięta i nie pamięta. Zna swoją przeszłość, wie, że świat wyglądał kiedyś inaczej, że było w nim morze, szum fal i ciepły piasek pod stopami; że była szkoła do której trzeba było chodzić, że były restauracje w których można było dobrze zjeść i że były w nim biotechnologiczne małe istoty, które nie służyły tylko do siania zamętu i śmieci. Tym, czego Rachel nie pamięta jest sposób, w jaki dostała się do Miasta. I co stało się z jej rodziną.

To właśnie w trakcie swoich poszukiwań Rachel znajduje Zrodzonego, który jeszcze nie jest Zrodzonym. Na razie przypomina dziwną roślinę w kształcie odwróconego wazonu. I stanowi znalezisko na tyle ciekawe, że kobieta postanawia je ze sobą zabrać.

Od samego początku Wick nie jest zachwycony obecnością Zrodzonego w ich kryjówce. Jako twórca biotechnologii i dostawca pamięciożuków chciałby zbadać Zrodzonego, rozłożyć go na części pierwsze, przekonać się czym on jest.
Rachel się na to nie zgadza. Mówi ,,później'', a Wick odchodzi.
Potem zaś okazuje się, że Zrodzony jest istotą posiadającą świadomość i inteligencję. Istotą rozumną i na swój sposób naprawdę niewinną. Więź, która wytworzy się między Zrodzonym i Rachel, jego starania o to, żeby ,,wszystko było dobrze'' tylko skomplikują wystarczająco już zawiły i poplątany związek Rachel i Wicka.

Każda książka VanderMeera ma swój niepowtarzalny, nierzadko ciężki klimat. Nie da się ich porównać z czymkolwiek innym. Jednak ,,Zrodzony'' był dla mnie lekturą najbardziej intensywną pod względem emocjonalnym - to powieść, która aż kipi od uczuć. Od uczuć nienazwanych, zawiłych, podskórnych, niewyrażonych wprost. Uczuć, które doskonale zna każdy z nas. ,,Zrodzony'' stawia przed nami pytania o naturę człowieczeństwa i o to, co tak właściwie czyni z nas osoby. Kiedy przestajemy być zjawami, a uzyskujemy prawdziwą, realną tożsamość.
,,Zrodzony'' pyta nas o zaufanie i jego granice, każe zastanowić się czym jest miłość i poświęcenie. I robi to wszystko w scenerii po końcu świata - końcu świata, który ludzie sami sobie zgotowali.

,,Zrodzony'' jest książką, którą każdy powinien przeczytać. Z całego serca - polecam. Zanurzcie się w Nokturnalia.