Słońce, wiatr i księżyc recenzja

Jest to jedna z moich ulubionych książek. Bardzo poruszyła moje serduszko. Wiele książek przeżywam, wiele powoduje u mnie wylew emocji, ale to jedna z tych, od których nie da się oderwać i nie da się pozostać niewzruszonym.
Główną bohaterką jest Kaja, która przyjeżdża na wieś w odwiedziny do dziadków. Tam poznaje Pawła, który jakiś czas później ratuje życie brata Kai. Nastolatkowie zaczynają spędzać razem dużo czasu. Czy ta znajomość przerodzi się w coś głębszego, większego? Czy bohaterowie popełnią błędy i będą w stanie z nich wyjść? Czy sprzyja im los i szczęście?
Największym plusem całej książki jest ciekawa i kreatywna historia. Kompletnie się nie spodziewałam, że tak ona będzie przebiegać, była bardzo nieprzewidywalna. Miłość między bohaterami pojawia się stopniowo, jest bardzo romantyczna i myślę, że w głębi serca niektórzy z nas marzą o takiej relacji.
Książkę czyta się bardzo szybko, jest wciągająca i aż nie chce się od niej oderwać!
Postacie są świetnie wykreowane - oprócz Kai i Pawła, których poznajemy np. babcię Kai. Kaja nie jest taka jaka powinna być mieszkanka wsi - jest pracowita, chętna do działania i szczera, natomiast Paweł jest mężczyzną, który z chęcią walczy o to, co jest dla niego ważne.
Historia i książka wywołuje ogrom emocji, słuchajcie, bardzo się w nią wciągnęłam i zżyłam z bohaterami. Ich uczucia i emocje były prawdziwe, historia była prawdziwa.
Genialne jest też ukazanie problemów, jakimi są brak komunikacji i szczerych rozmów oraz to, że chęć zemsty nie prowadzi nigdy do niczego dobrego. Morał książki jest świetny.
W książce wspaniale jest ukazana wieś. Bardzo klimatyczne miejsce, autorka opisuje je ze szczegółami, sami możemy poczuć się jak na wsi. Zapoznajemy się z wiejską rutyną, charakterami ludzi, czynnościami, miejscami spotkań. W czasie czytania sama chciałam przenieść się na wieś i poczuć ten spokój i beztroskę.
Mimo tego że akcja trwa kilka lat, cały czas miałam wrażenie jakbym była z bohaterami, jakbym znała ich od zawsze i wiedziała co po kolei robią.
Zakończenie świetne, choć muszę przyznać, że chętnie bym jeszcze poczytała o losach bohaterów.
Jedyne co, to przykro mi, że tyle razy musiałam się smucić podczas lektury, ale wiadomo - gdyby było inaczej, na pewno by nie zapadła mi w pamięć.