Mops Klops recenzja

Mops Klops trafił do nas jako zakup spontaniczny. Zobaczyłam egzemplarz w jednym z marketów spożywczych, a że słyszałam o tej książce sporo dobrych rzeczy i cena była kusząca, więc nie zastanawiałam się długo. Pierwsza lektura miała miejsce już w samochodzie, podczas powrotu z zakupów. I już wtedy wiedziałam, że intuicja po raz kolejny mnie nie zawiodła.

Moja córka miała wtedy około trzech lat. I już - jak wiele szkrabów w jej wieku - miała fioła na punkcie zwierząt. Zabawna, rymowana opowiastka o dwóch pieskach bardzo jej się spodobała. Bardzo długo chciała mieć potem właśnie mopsa lub jamnika... Ponieważ bohater tytułowy (mops Klops) nie mógłby być głównym bohaterem gdyby nie drugoplanowa postać jamnika o uroczym imieniu Miłek... Mimo że Miłek to - nomen omen - bardzo miły piesek, Klopsowi wcale nie uśmiecha się bawić z nim klopsowymi zabawkami. Klops bowiem jest: chciwy, pazerny i lubi podkreślać, że "to moje!". Jest przy tym dość nieuprzejmy. Jak to w opowiastkach dla dzieci bywa - postawa Klopsa została ukarana... Mopsik, zaaferowany byciem niepodzielnym właścicielem swych zabawek - zapomniał nie tylko o zasadach dobrego wychowania ale i zasadach bezpieczeństwa.
Choć Klopsik nie grzeszy urodą (wyraźny podział na brzydkiego-złego i ładnego-dobrego pieska) - jest bardzo fajnie zilustrowaną postacią. Podobnie zresztą jak Miłek i miejsce akcji. Uważam, że tę książkę zarówno przyjemnie się czyta jak i ogląda.
Wracamy do Mopsa Klopsa, a jakże. Ale jest jeszcze coś. Ta książka okazała się kopalnią inspiracji do rozmowy na takie tematy jak:
- czy warto i zawsze trzeba się dzielić (osobiście uważam, że tak, ale... nie zawsze i nie wszystkim, np. nigdy nie pożyczam książek, bo nigdy do mnie nie wracają),
- czy możliwa jest kulturalna odmowa,
- uczucia kogoś, kto jest przezywany ze względu na swój wygląd (Mops przezywa jamnika parówką),
- gips (złamania, skręcenia, zwichnięcia)
- rasy psów.
Uważam, że kiedy książka jest źródłem tematów do rozmowy - spełnia swoje zadanie w 102% :)