Wołanie grobu recenzja

Kolejna bardzo dobra powieść Simona Beckett. Mrożąca krew w żyłach opowieść o seryjnym mordercy z torfowisk odciśnie piętno w pamięci; jednak nie każdemu czytelnikowi przypadnie do gustu proza autora .

BAGIENNE POSZUKIWANIA ZAGINIONYCH CIAŁ
Jerome Monk został skazany za brutalne zabójstwa na czterech kobietach. Anatomopatolog sądowy David Hunter zostaje wezwany za sprawą rekomendacji swojego dawnego znajomego na torfowiska, gdzie poszukuje się zaginionych ciał. Do akcji zostaje zgromadzona kompetentna ekipa naukowców, śledczych i specjalistów. Największym zaskoczeniem jest jednak fakt, iż sam sprawca postanawia pomóc policji w poszukiwaniach. Co zamierza skazany zabójca? Jaką prawdę kryją torfowiska? Jak zakończy się cała akcja?

NIEDOKOŃCZONA SPRAWA POWRACA
Mija 8 lat od akcji poszukiwawczej ofiar Monka, w której uczestniczył doktor Hunter. Mężczyzna nie jest już szczęśliwym małżonkiem i ojcem, po rodzinnej tragedii sprawa seryjnego mordercy na nowo powraca do jego życia. Jerome Monk ucieka z więzienia, zaś z Hunterem zaczynają się kontaktować osoby uczestniczące w dawnych poszukiwaniach. Jaka mroczna prawda wyjdzie na jaw? W jaki kolejny spisek zostanie wciągnięty bohater? 

Na ten moment musicie zaprzyjaźnić się z muchami plujkami i larwami. Beckett sypie w swoich powieściach łacińskim nazwami oraz wprowadza w dokładne oględziny każdej ofiary. Ta powieść nieznacznie różni się od innych, jednak nie czyni jej gorszą od poprzednich. Do tego liczne ślepe tropy, które prowadzą donikąd i sprawna manipulacja Becketta czyni "Wołanie grobu" niezastąpionym doświadczeniem.