Autystyczny świat Tymka recenzja

Szanowna Pani, widzę sporo pracy włożonej w obszerny wstęp teoretyczny:) Nie jestem pewna czy na tym polega recenzowanie. Odnosząc się jednak już do właściwej części recenzji, chcę zwrócić uwagę, że nie jest to ani poradnik, ani podręcznik o autyzmie. Na pierwszych kartkach książki uważny czytelnik znajdzie informację, że inspiracją do napisania historii były wydarzenia w jednym z poznańskich przedszkoli, a także dzieci do niego uczęszczające zatem treści nie są wyssane z palca i nie są fantazją:) Zgadzam się, że nie wszystkie dzieci funkcjonują tak dobrze, ja chciałam przedstawić akurat tę grupę, ponieważ dobrze ją znam i "jej realne potrzeby". Skoro ocenia Pani moją książkę jako mało "przydatną" to może zainteresuje Panią inna publikacja mojego autorstwa "Pomocne bajki na codzienne troski", zauważyłam bowiem, że recenzuje Pani głównie książki dla dorosłych. Ostatnie zdanie recenzji jest głęboko krzywdzące (i moim zdaniem nieprofesjonalne), ale przynajmniej pisze mnie Pani z wielkiej litery jako Autorkę i Pisarkę ;)

Wywiad ze mną można przeczytać na portalu granice.pl, być może przekonam Panią, że jestem kompetentną osobą. Wkrótce pojawi się również w tym serwisie rozmowa ze mną, proszę ją przeczytać.

Tymczasem pozdrawiam, życzę uśmiechu na co dzień i przyjemności z obcowania z literaturą, tą przydatną, rzecz jasna :)

Myślę, że w przypadku tej książki warto zwrócić uwagę na to, że nie jest to poradnik a pozycja dla Dzieci... Poza tym skoro jak sama zauważyłaś wysoko funkcjonujące dzieci w spektrum również istnieją, to czemu o nich nie pisać? Pozycji o tych, które mają więcej trudności również wydano naprawdę dużo i pod żadnym pozorem nie mam na myśli tego, że to źle, ale może warto zauważyć również coś trochę innego.
W społeczeństwie były są i będą dzieci/nastolatki/dorośli w spektrum, którzy trochę inaczej postrzegają świat, a jednak jakoś się w nim odnajdują. Może ta pozycja pomoże zrozumieć takim dzieciakom, że nie są gorsze, tylko po prostu trochę inne?
Książkę będę miała okazję przeczytać już niedługo. :) Wyrobię sobie więc własne zdanie na jej temat, ale za wadę na pewno nie uznawałabym opisania w tej pozycji dziecka wysoko funkcjonującego, bo takie są i również nie możemy tego ukrywać.

Zamieszczane Nakanapie opinie, to wrażenia własne z przeczytanej lektury. Czytamy, oceniamy, piszemy - jednym się podoba, innym nie. Cennym jest, że każdy może taką opinię skomentować, dyskutować, wyrazić zdanie podobne lub odmienne. Każdy, mam na myśli czytelników, a nie autorów.
Po przeczytaniu kilku dyskusji pod recenzjami z ostatnich dni, gdzie autorzy wytaczają działa w obronie swoich dzieł, kiedy opinia im się nie podoba, zastanawiam się, czy twórcom portalu o to chodziło? Moim zdaniem ogranicza to swobodę wypowiedzi i oceny, gdyż mam najgłębsze przekonanie ( a ostatnie wydarzenia portalowe to potwierdzają), że autor nie jest, co zrozumiałe, obiektywny, jeśli chodzi o własne dzieło. Sądzę, że oddając książkę w ręce czytelnika każdy autor poddaje się dobrowolnie pod ocenę i zachowuje gotowość do jej przyjęcia, nawet, jeśli wydaje mu się ona krzywdząca.
Dobrym obyczajem byłoby powstrzymanie się ze strony autorów od pouczania czytelników, jak mają oceniać ich książki.