Przesilenie recenzja

Każdy z nas wcześniej czy później odejdzie z tego świata. Jest to bezwzględnie niepowtarzalny fakt. Oczywista oczywistość. Jedyna pewna rzecz na świecie. Osiągamy sukcesy, spełniamy marzenia. Chcemy więcej i więcej. Robimy wieloletnie plany. Złudne poczucie panowania nad rzeczywistością, na którą tak na prawdę nie da się zapanować. Czas mija i nic go nie zatrzyma. Przychodzi moment, w którym nie masz pojęcia, że właśnie po raz ostatni witasz poranek. Jutra nie będzie. W ułamku chwili kończy się wszystko. Ostatecznie spotka nas to samo. Dlatego trzeba żyć tak, jakby codziennie był ostatni dzień naszego życia. Wszystko co chcesz zrobić, zrób teraz.

Sebastian Brzozowski wiedzie spokojne, poukładane i dostatnie życie. Wydawać by się mogło, że do szczęścia nic mu nie brakuje. Dobra praca, żona, dziecko. Czasami wieje nudą i przewidywalnością. Pewnego dnia w firmie mężczyzny pojawia się nieznajomy Patrycy. Na spotkaniu wygłasza enigmatyczne teorie o egzystencji i snuje dziwne wizje na temat życia Sebastiana. Od tego dnia w Brzozowskim zachodzi duchowa przemiana choć gdzieś tam z tyłu głowy czuje gniew i to wszystko wydaje mu się bzdurą. Zaczyna doceniać chwile i jest wdzięczny za to co ma.

Debiut @adriansdawid i powiew świeżości. I to jakiej świeżości. Piękna, nieszablonowa, życiowa historia. O życiu i jego przemijaniu. O postrzeganiu świata i realizacji pragnień. To opowieść, która ukazuje jak lęk przed śmiercią nadaje piękno życiu. Pozwala dostrzec sens istnienia i otworzyć śmierci drzwi do świadomości. W każdym momencie życia stajemy się kimś innym. Dokonuje się w nas przemiana, która nadaje sens, a akceptacja jest nie tylko etapem. Jest podsumowaniem i kropką nad i. Zrozumieniem tego co było niezrozumiałe. Wszystko staje się prawdą. Jesteśmy sumą swoich błędów.

Czyta się niezwykle przyjemnie. Lekkie pióro autora okraszone humorem i nutą erotyki przenosi nas do metafory życia. Historia Sebastiana mogłaby być tak na prawdę historią niejednego z nas.

Autor w życie bohatera wplata metafizyczne symbole, które nadają powieści tajemniczości, a zdarzenia których doświadcza prowadzą do szczęśliwego życia i wolności.

Anioł śmierci przydałby się wielu, żeby zauważyć to co niezauważalne. Żyjemy w pędzie. Przewartościowujemy życie. Nie doceniamy chwili, gubiąc się w rzeczywistości, gdzie czasami nie odróżniamy jawy od snu.
Książka refleksyjna. Zmuszająca czytelnika do zatrzymania się i zastanowienia nad ulotnością chwili. Wystarczy tak niewiele, by czerpać przyjemność z rzeczy prostych i przyziemnych. Ile radości może dać kontakt z naturą, wyjazd na ryby, uprawa własnego ogródka, domu za miastem, wie ten kto tego doświadczył.
Zdecydowanie polecam. Debiut przy którym warto się zatrzymać.