Nie wiesz nic recenzja

Tym razem przeniesiemy się do liceum Freuda, w którym uczniowie usiłują poradzić sobie ze śmiercią dwojga uczniów. Do takich osób należy Hubert, który odziedziczył po zmarłym Alanie drużynę siatkówki. Zabiera on kolegów w Bieszczady, by spróbować naprawić relacje, jednak nie przewidział jednego, że wyjazd zamieni się w rozlew krwi.

Za to Marta i jej przyjaciele doskonale wiedzą co stało się tamtej pamiętnej nocy i okazuje się, że ktoś poza nimi również i zaczyna im grozić.

Jak zakończy się ta historia?

W zasadzie powinnam zacząć od tego, że „Nie wiesz nic” jest kolejnym tomem serii, o czym nie wiedziałam decydując się na tę książkę. Jednak nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło, bo na pomoc przyszło mi Legimi i teraz możemy przejść do tego, że przeczytałam dwie książki autora w jeden dzień i jestem nimi zachwycona.

Wydaje mi się, że mówi to też samo za siebie, jeśli chodzi o to, czy mi się podobało. Jednak, żeby uniknąć niedomówień, była to niesamowicie wciągająca i angażująca lektura. Muszę przyznać, że w czasie czytania „Nie wiesz nic” dreszcz przebiegał po moim kręgosłupie średnio co kilka stron. W żaden sposób nie potrafiłam przewidzieć, w którą stronę potoczy się akcja, jakie są motywy bohaterów i co popchnęło ich do takiego, a nie innego zachowania.

Bardzo cieszy mnie, że autor poruszył ważne kwestie społeczne takie jak orientacja seksualna, identyfikacja płciowa, choroba czy poczucie niezrozumienia wśród młodzieży. Przyznam, że ta książka jest całkowicie pojechana i wydaje mi się, że na pierwszy rzut oka może wydawać się lekko nierealistyczna. Jednak w mojej ocenie jest to zbiór problemów z jakimi muszą się zmagać licealiści, jak często czują się samotni i do jakich tragicznych w skutkach decyzji może to prowadzić. To, że natężenie okropnych wydarzeń jest tak duże, to z jednej strony może być przerysowanie, a z drugiej może pokazywać jak jedno zdarzenie może być zapalnikiem i spowodować efekt domina, przez który życie niektórych posypie się jak domek z kart.

Myślę, że wielu czytelników, w tym ja, cofając się do czasów szkolnych znajdzie w tych postaciach cząstkę siebie. Mam tylko nadzieję, że nikt z was nie musiał posuwać się do tego, do czego licealiści z Freuda.

Zatem jeśli jeszcze nie znacie twórczości autora, to myślę, że ze swojej strony mogę wam polecić po nią sięgnąć. Ja sama chętnie zapoznam się z innymi książkami, bo zarówno sama historia, jak i styl pisania przypadły mi do gustu i mimo tragicznego przekazu urozmaiciło mi to dzień. Tylko nie róbcie mojego błędu i sprawdźcie dobrze, czy zabieracie się za pierwszą cześć. Za to jeśli jesteście w temacie, to mam nadzieję, że wasze odczucia będą, albo już są równie pozytywne, co moje.