Przełęcz Diatłowa. Tajemnica dziewięciorga recenzja

Anna Matwiejewa "Przełęcz Diatłowa - Tajemnica Dziewięciorga"

Każdy chyba słyszał o tragedii, która wydarzyła się w nocy z 1 na 2 lutego 1959 roku na przełęczy Uralu Północnego. To właśnie wtedy 9 turystów zmarło/zginęło. Prowadzona przez Igora Diatłowa grupa wysportowanych, młodych ludzi, pragnących wejść na górę Otorten, rozbija namiot na zboczu góry Chołatczachl (Góra Umarłych), po tym, jak pogoda stwarza warunki zagrażające życiu, tym samym postanawiają przespać noc na tej wysokości, by rano wyruszyć w drogę na Otorten, na górę, która jest ich celem. Grupę coś przeraża do tego stopnia, że tak jak siedzieli/leżeli wybiegają z namiotu i biegną w dół. Pod koniec lutego zostaje znaleziony namiot i w jego okolicach pięć ciał. Kolejne cztery ciała odnajdują w maju. Śmierć nagła, straszna.

Co tam naprawdę się stało? Dlaczego sprawa była tuszowana, źle prowadzona, poszukiwania opóźniane? Kto za tym wszystkim stoi? Co lub kto przeraziło turystów? Czy faktycznie znaleźli się w terenie, gdzie działało zabójcze promieniowanie?

Jest wiele hipotez. Jedne mniej realne, inne bliskie rzeczywistości. Jednak tak naprawdę nikt nie ma 100% racji, ponieważ można opierać się tylko na faktach, które istnieją, są możliwe do wglądu.

Powieść to nie do końca reportaż. Chociaż znajdziemy tu wszystkie materiały, prawdziwe materialy, które mają związek ze sprawą Diatłowa. Znajdziemy tu zapiski z gazet, dokumenty z archiwów. Wszystko, co się zachowało. Wszystko, co może przybliżyć nas do rozwiązania.

Autorka świetnie oddała powagę sytuacji. Podała także kilka hipotez, z jedną zgadzam się praktycznie w 100%. Ale nie zdradzę szczegółów. Każdy przecież po przeczytaniu, po ułożeniu sobie faktów i dokumentów, sam może odpowiedzieć na pytanie "co się wydarzyło na Przełęczy Diatłowa? Dlaczego umarli? I najważniejsze pytanie, dlaczego państwo chciało zatuszować fakty?

Temat dość trudny, smutny. Ale i przerażający. Uświadamia nam, czytelnikom, jak bardzo podatni jesteśmy na otaczające nas informacje. Najprościej jest przecież przeczytać coś, co jest w prosty sposób wyjaśnione. O wiele gorzej czyta się coś, na co nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Gdzie są poszlaki, znaki zapytania. Niedomówienia, zakłamanie rzeczywistości i naginanie faktów.

Od dawna chciałam przyjrzeć się tej sprawie. Ciekawiła mnie. Chociaż sprawiała także, że czułam niepewność. Właściwie, zastanawiałam się, czy faktycznie chcę poznać prawdę. A wychodzi na to, że prawda jest prosta, a jak widać niebezpieczna.

Czy polecam? Oczywiście. Dla osób, które interesują się tematem, jak najbardziej. Ja jestem zadowolona. Na 100% sięgnę po kolejną książkę o Przełęczy Diatłowa. Pomimo, iż swoją hipotezę mam, pomimo, iż nie doszukuję się już w całości niewiadomych, historia jest tragiczna, ale ciekawa. Warto się zapoznać, porównać. Ja po prostu tak zrobię.