Przełamać noc recenzja

To opowieść prawdziwa, oparta na faktach, opisana przez bohaterkę tych wydarzeń. Była dziewczyną bezdomną, kiedy kończyła szkołę średnią, a i tak dała sobie radę! Teraz kieruje założoną przez siebie organizacją, mającą na celu pomoc ludziom dorosłym w osiągnięciu marzeń, pragnień, celu. Podróżuje po świecie z wykładami i warsztatami motywacyjnymi.

Los nigdy jej nie rozpieszczał, miała prawdziwie trudne, traumatyczne dzieciństwo, chwilami po prostu nie mogłam w to wszystko uwierzyć, chciałam biec do niej, pomóc jej, wziąć na ręce i tulić, głaskać, krzyczeć, że to nie jest sprawiedliwe, że tak nie powinno być, że to tylko małe dziecko, że to zbyt wiele na jej barki!!!

Liz jest pięcioletnią dziewczynką, ale jest rozsądna, poważna i mądra jak na osobę w jej wieku. Zbyt szybko musi stać się odpowiedzialna, ponieważ czasami to ona i jej siostra mają więcej rozumu niż ich rodzice. Mama i tata są uzależnieni od narkotyków, potrafią zapomnieć, o tym, że mają dzieci, że jedzenie jest im potrzebne, że trzeba o dziewczynki dbać, pielęgnować je i chronić. Wielokrotnie są głodne, chociaż nikt ich nie bije i matka naprawdę je kocha, na swój pokręcony sposób. Kiedy ojciec jest w więzieniu próbuje nawet zerwać z nałogiem, funkcjonuje w miarę normalnie i naprawdę się stara. Niestety kiedy tata dziewczynek wraca do domu wszystko się zmienia...
Ciężko pisać mi o tym, tak samo, jak trudno czytało mi się o tym strasznym dzieciństwie Liz, tym bardziej podziwiam ją, że udało jej się nie skończyć tak, jak rodzice, jak jej wątpliwy, pierwszy wzór do naśladowania, bo każdy z nas wie, że dziecko obserwuje, przygląda się rodzicowi i bierze z niego przykład. Liz była niebywale silną dziewczyną, że dała sobie radę, że po tym wszystkim, co dane było jej przeżyć pozostała osobą wrażliwą, ukończyła szkołę i w dodatku pomaga innym! Brawo i wielki szacunek, ukłon w jej stronę.

Przykre w tym wszystkim jest to, jak szybko można coś zniszczyć, zepsuć, o wiele trudniej coś zbudować, poukładać. Książka napisana szczerze, porusza i chwyta za serce, powoduje, że zaczynamy się naprawdę martwić i przejmować losem takich dzieci. Nie sposób przejść obojętnie obok tej historii, zbyt wiele tu prawdy, możemy tylko współczuć i cieszyć się, że ta opowieść skończyła się dobrze, że jej bohaterka nie poddała się okrutnemu losowi, niesprzyjającym warunkom. To wspaniała lekcja życia, z której tak wiele możemy wyciągnąć wniosków, pełna emocji, uczuć, pozwala mieć nadzieję na to, że zawsze możemy osiągnąć cel, nawet jeżeli nikt inny, oprócz nas samych w to nie wierzy, wszyscy myślą, że nie jesteśmy nic warci. Liz jest przykładem tego, że trzeba marzyć, że nie jest ważne, z jakiego wychodzimy domu, istotne jest tylko to, jacy jesteśmy!

Polecam całym sercem, naprawdę warto sięgnąć po ten tytuł.