Dawca recenzja

„Chciwość i pragnienie zemsty to potężna motywacja”.

Wiem, że książki Tess Gerritsen nie są dla mnie ze względu na opisy, ale jednocześnie czytam jej twórczość przez pióro jakim się posługuje. Jakiś czas temu postanowiłam, że przeczytam całą serię „ Anatomii zbrodni”. Był „ Chirurg”, teraz kolej na „ Dawcę” i ta książka z tego, co wiem jest pierwszym thrillerem medycznym autorki. Przed Rizzoli była doktor Abby DiMatteo. Młoda i ambitna stażystka, nie bojąca się wyzwań, stawiająca prawidłowe diagnozy, mająca potencjał, który zauważa zespół transplantologów. Abby wyczulona jest na krzywdę innych. Kiedy odkrywa, że serce dla Niny Voss pojawia się nie wiadomo skąd, zaczyna drążyć sprawę odkrywając wiele zaskakujących faktów…

Akcja tej książki jest ciekawa i wciągająca, chociaż często ciężka, ponieważ poruszony jest tutaj problem handlu narządami, które pochodzą z ciał rosyjskich dzieci. Za pieniądze można kupić wszystko i lekarz może kogoś zabić, by pobrany narząd przywrócił życie bogatemu. W głowie mi się to okrucieństwo nie mieści. Metoda tych ludzi jest dopracowana, wszystko wydaje się proste – pod pretekstem adopcji biorą rosyjskich chłopców, potem wycinają im narządy i za odpowiednią zapłatę komuś je wszczepiają. A ludzie, którzy mają zbyt wiele pytań, albo włącza się im sumienie są uciszani, popełniają samobójstwa, ale czy na pewno sami postanawiają się zabić?

Akcja tej książki jest również przewidywalna, bo ja już na początku domyśliłam się, kto jest zamieszany w ten handel organami, jednak pewne aspekty szablonowego zakończenia i tak stały się dla mnie zaskoczeniem. Odniosłam wrażenie, że zakończenie było dość słodkie i chyba brakowało mi tylko tych słów kończących bajkę „ i żyli długo i szczęśliwe”. Niektóre wątki były nie wyjaśnione, chociażby postać Elaine, albo też niepotrzebne np. rozbudowany portret psychologiczny siostrzenicy jakiejś tam staruszki, który w sumie nie miał nic do rzeczy. Czepiać mogę się również tego jakim cudem przeżyła główna bohaterka czy wątku miłosnego, który często stawał się dominujący. W pewnych momentach wieje nudą, w innych akcja leci na łeb na szyję. Jednak książka wzbudziła też jakieś refleksje na temat tego, że nie zna się tak naprawdę osób, które wydają się bliskie. Może to właśnie ktoś taki jest mordercą.