Wesele serc. Doresium recenzja

Fantastyka to mój ulubiony świat, wykreowany z wyobraźni, zainspirowany wieloma historiami, podaniami ludowymi, czy mitologią. Chętnie do niego sięgam. Tym bardziej, że zaciekawił mnie opis wydawcy oraz piękna okładka tej książki, dlatego tym chętniej zamówiłam ją w Klubie Recenzenta.


Książka jest gruba, co tym bardziej mnie zachęciło, bo szybko czytam, a tak miałam lekturę na kilka dni. Niestety, czcionka jest drobna, dlatego niekoniecznie dobrze mi się ją czytało. I to co mnie mocno uderzyło, to wulgaryzmy... W książce przeznaczonej dla młodego czytelnika to jednak średni pomysł. Owszem, szokuje, ale czy naprawdę było to potrzebne... Są przecież inne sposoby zwrócenia uwagi odbiorcy na wyrażenie silnych uczuć postaci.



Sama fabuła jest prowadzona w sposób dopełniający się, co powoduje, że sami możemy wyrobić sobie pogląd na daną sprawę. Żaden z bohaterów, pomimo dobrego warsztatu pisarskiego autorki, nie przypadł mi go gustu. Nie zaprzyjaźniłabym się z nim, ani nie zaprosiła do lektury po raz drugi. Zakończenie sugeruje, że może powstać drugi tom, ale przyznaję, że nie będę czekała na niego z niecierpliwością. Nie mam wątpliwości, że ta lektura znajdzie swoich fanów, ale ja się do nich nie zaliczam. Pozycja jest poprawna, ale jakoś nie trafiła w mój gust.


Niektóre sceny można by rozpisać bardziej szczegółowo, a inne skrócić, bo jednak to nie jest "Pan Tadeusz" Adama Mickiewicza. Na początku czytelnik jest zatem mocno zdezorientowany, bo nie wie, o co chodzi, gdyż poznajemy różne punkty widzenia na to samo wydarzenie, co początkowo wywołuje totalny szok, ale potem można się przyzwyczaić do stylu autorki.

Różne perspektywy są zaprezentowane w stosunkowo krótkich rozdziałach, więc możemy spokojnie przeczytać nawet i dziesięć na raz. Język jest prosty, ale poszerzy nasze słownictwo w twórczym szale nazewniczym. Niektóre topominy mocno mnie zaskoczyły...
Nie radziłabym jednak czytać tej pozycji bez cenzury dla młodszych dzieci lub polecać ją starszym. W moim odczuciu, tak jak napisałam wyżej, jest to zabieg nietrafiony i zbędny.
Plusy:
- pomysł
- objętość (około 700 stron)
- poczucie humoru przy nazwach własnych
Minusy:
- przekleństwa
-zła czcionka
Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu Na kanapie.pl, za co dziękuję.