Ślad recenzja

Uwielbiam jak śledztwo jest długie i z zagmatwane. Lubię też jak sprawca dokonuje brutalnych zbrodni i nie cofa się przed niczym, aby zrealizować swój plan. Jeśli dodać do tego tajemnice sprzed lat, zaskakujące zakończenie i charyzmatycznego komisarza to jest po prostu idealnie. To wszystko znalazłam w książce „Ślad” Przemysława Żarskiego.Jest to bez wątpienia jeden z lepszych kryminałów jakie przeczytałam w tym roku.

Jest rok 1993. W studniówkową noc znika bez śladu młoda dziewczyna. Rozpoczynają się poszukiwania, które nie przynoszą żadnych efektów. Śledztwo zostało zakończone zanim się rozpoczęło, bo list pożegnalny wysłany do rodziców dziewczyny, sugeruje, że uciekła do Niemiec. Nie było przestępstwa, więc nie ma sensu prowadzić śledztwa. Blisko po dwudziestu pięciu latach w jednym z mieszkań w Sosnowcu policja trafia na kasetę VHS z zapisem zabójstwa młodej kobiety. Sprawę prowadzi komisarz Robert Kreft, który musi ustalić kim była ofiara i kto ją zabił.

Autor skonstruował fabułę na dwóch płaszczyznach czasowych. Zręcznie lawiruje między współczesnością i początkiem lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, do których mam wielki sentyment. Do tego dołączył wiele wątków, które tworzą zaskakującą całość. Wszystko jest przemyślane i precyzyjnie poprowadzone. Przemysław Żarski wie jak zainteresować czytelnika. Prowadzi nas przez meandry śledztwa systematycznie podrzucając nowe tropy i szczegóły. Zaciekawieni grzecznie podążamy śladami przekazywanymi przez autora, mając nadzieję, że znajdziemy odpowiedzi na nurtujące nas pytania. Jednak autor do samego końca wodzi nas za nos i trzyma w napięciu, szykując zaskakujący finał, który daje zielone światło kolejnemu śledztwu, z czego bardzo się cieszę. Atutem powieści są też dobrze zarysowani bohaterowie. Każdy ma tu znaczenie dla przebiegu historii i odgrywa swoją rolę. Postacie są złożone psychicznie i nieoczywiste. Trudno je jednoznacznie ocenić, co rozbudza ciekawość i intryguje jednocześnie.

„Ślad” to rozbudowana historia, która łączy w sobie wiele wątków, nie tylko kryminalnych, ale też obyczajowych. To bardzo wybuchowe połączenie, które nie zawsze się sprawdza. Jednak w tym przypadku broni się znakomicie. Jest to również opowieść o tym, że każda podjęta nieroztropnie decyzja ma wpływ na życie wielu ludzi i o tym, że nie uciekniemy przed przeszłością. Każdy błąd popełniony w przeszłości jest jak karma, która wraca i odciska swój ślad w przyszłości. Jeśli jeszcze nie czytaliście, to nie zwlekajcie. Ja już czekam na kontynuację i liczę, że komisarz Robert Kreft powróci z kolejną intrygującą zagadką.