Wybór Zofii recenzja

To chyba pierwszy raz kiedy stwierdzam, że filmowa adaptacja jakiejś książki przemówiła do mnie bardziej niż jej papierowa wersja.
"Wybór Zofii" był od dawna ma mojej liście "do przeczytania". Mając w głowie genialny film Alana Pakuli z 1982 z legendarną rolą Meryl Streep wiedziałam że czekają mnie duże emocje i historia, która raz zasłyszana pozostaje w człowieku już na zawsze.

Jakież było moje zdumienie kiedy po blisko dwóch tygodniach zakończyłam słuchanie "Wyboru Zofii" Williama Styrona w bardzo dobrej interpretacji Zbigniewa Moskala. Niestety nie znalazłam w niej tego klimatu który pamiętałam z poruszającego filmu. Wojenna historia Zofii tonie w tej książce w opowieściach początkującego pisarza Stingo który miota się między brakiem weny twórczej a potrzebą wyładowania swoje napięcia seksualnego.
Zwierzając się czytelnikowi ze swoich lęków, pragnień, fantazji gdzieś między wierszami przemyca opowieść Zofii o jej młodości w Krakowie, początkach wojny i pobycie w obozie koncentracyjnym.
Pomysł aby czytelnika prowadzić powoli do tragicznego finału tej historii meandrując między kłamstwami i półprawdami z założenia był ciekawy jednak zagęszczenie akcji wokół postaci Stingo i potraktowanie historii Zofii jako tła sprawiło że opowieść ta straciła swą moc rażenia którą do dziś pamiętam z filmu obejrzanego 20 lat temu.
I tak jak szczegółowe opisanie burzliwej relacji między Zofią i Natanem rozumiem, tak poświęcenie nadmiernej uwagi Stingo, narratorowi tej opowieści zazwyczaj mnie nużyło.

"Wybór Zofii" opowiada historię Polki, która po zakończeniu II wojny światowej trafia do Ameryki. Stara się ona zacząć nowe życie u boku Natana, Żyda pełnego nienawiści, frustracji i lęków które zagłusza narkotykami. Ten związek pełen przemocy i złych emocji jest dla niej jedyną "pewną" rzeczą w jej nowym życiu więc mimo agresji, wyzwisk i bicia trzyma się go kurczowo. Kiedy para ta poznaje młodego chłopaka z południa nawiązuje się między tą trójka relacja która sprawia że każdy powoli zaczyna się odsłaniać i wyjawiać prawdy o swoim życiu. Najmroczniejsza jest ta którą skrywa Zofia. Wybór którego musiała dokonać w obozie to wspomnienie przed którym ucieka w alkohol i pełną przemocy relację z Natanem.

Żal że tak przejmująca historia została przysłonięta narracją pełną dosadnych opisów seksu i fantazji erotycznych. I tak jak ten wątek jest zrozumiały w relacjach Zofii z Natanem tak traci sens kiedy skupia się na osobie Stingo.
Jeśli powiem że rozczarowała mnie ta książka to niestety będzie to prawda. Film zaś na jej podstawie zawszę będzie dla mnie arcydziełem. Taki paradoks.