Szwedzki kryminał recenzja

Sięgnąłem po audiobooka Dębskich z zainteresowaniem, bo jest świetnie czytany przez Wojciecha Żołądkowicza, poza tym opowiada o przygodach prywatnego detektywa, eks-policjanta Winklera pracującego w moim Wrocławiu. Niestety, im dalej w las, tym gorzej.

Mamy tu historię groźnego przestępcy, niejakiego Adama Mateńczuka, który został oskarżony o porwanie małego dziecka (prawdopodobnie były też inne zbrodnie), ale proces był poszlakowy, zaś oskarżony w czasie rozprawy był wyjątkowo agresywny. Został skazany, ale uciekł ze szpitala psychiatrycznego i zapadł się pod ziemię, Winkler podejmuje się go odnaleźć i znaleźć dowody zbrodni. Właściwie przez całą książkę mamy pojedynek Winklera z Mateńczukiem vel Adamisem Matheiselem, bo przestępca sobie zmienił nazwisko.

Książka ma liczne słabości, po pierwsze Winkler, wyrzucony jakiś czas temu z policji, jest prywatnym detektywem, ale ponieważ w swoim fachu odnosi spektakularne sukcesy, więc zostaje ponownie zatrudniony przez pewnego pułkownika policji (błąd! W policji nie ma już pułkowników), ale jakoś tak po cichu, jako niezależny współpracownik, czy konsultant, który może sobie wybierać takie sprawy, jakie chce. No to jakieś jaja są, tak policja nie działa, albo mamy oficjalne zatrudnienie, albo wcale.

Poza tym irytujące jest to, że Winkler w książce działa jak prywatny detektyw, robiąc co mu przyjdzie do głowy i w pojedynkę tocząc walkę z groźnymi przestępcami; z drugiej strony wciąż korzysta z zasobów policji: jak trzeba, to machnie legitymacją, przeszukuje policyjne bazy danych, ma lokalne gliny na zawołanie, jak gdyby był super wysoką szarżą. Wszystko to razem kupy się nie trzyma, policja w ten sposób nie pracuje, wykazują tutaj Dębscy dużą ignorancję. Oczywiście stosując taki chwyt fabularny, ułatwiają bardzo sobie i Winklerowi zadanie, ale: albo decydujemy się na realistyczny kryminał, albo na fantastykę.

A sama fabuła jest dosyć monotonna, Winkler wciąż odwiedza dom rodzinny podejrzanego, gdzie mamy historię sekty i przemocy domowej: ojciec rodziny był tyranem i socjopatą. Niestety, wątku przemocy domowej szanowni autorzy w ogóle nie pogłębiają. W ogóle w książce zupełnie nie ma tła społecznego i psychologicznego, ot pojedynek dwóch macho, czasami krwawy, ale mało ekscytujący prawdę mówiąc. Również nie ma w książce zagadki kryminalnej, od początku wiadomo, kto popełnił zbrodnię, chodzi tylko o znalezienie dowodów.

Tytuł 'Szwedzki kryminał' kojarzy mi się od razu z cyklem o Wallanderze autorstwa Mankella, gdzie wartkiej akcji towarzyszyło solidne tło obyczajowe, u Dębskich nie ma ani akcji, ani tła.

Od pewnego momentu rzecz cała zaczęła mnie nudzić i śmieszyć, wszystko stało się mocno sztuczne i wysilone, dosłuchałem audiobooka do końca z dużym trudem.

Reasumując: niestety słabiuśkie to jest, na razie daję sobie spokój z Dębskimi i Winklerem.