Prosty układ recenzja

Naczytałam się pozytywnych opinii na temat tej książki. Ochy i achy pań skusiły mnie, aby sięgnąć po ten erotyk. Oczywiście czytam różne treści i romansideł typu harlequin też nie boję się wziąć do ręki. Są dobre, gdy chce się „coś” przeczytać a nie ma nastroju do zbytniego skupiania na nich swojej uwagi, gdy człowiek ma głowę pełną innych kłębiących się myśli. Och, przyznam, że nawet kilka razy udało mi się zastosować kulinarne czy też ogrodnicze porady w nich zawarte. Jednak do rzeczy.
Co do „Prostej drogi” wzięłam poprawkę na to, że jest to autorski debiut K.A. Figaro i może mieć kilka „niedociągnięć”, jednak od dawna tak bardzo nie zawiodłam się na czytanej pozycji. Oczywiście doczytałam powieść do końca, która ma pewną treść. Opowiada historię Łucji i Dymitra. Ona jest na ostatnim roku studiów on już poważniejszy 28-letni mężczyzna pragnący ja uwieść. Ona się bardzo opiera a on ją ratuje przed gwałtem. Później nachodzi ją, śledzi. Ona w końcu ulega i zaczyna się cały „cyrk”.
Generalnie autorka próbowała wykreować główną bohaterkę na mocną i silnie stąpającą na ziemi postać. Ale cała książka temu przeczy. Bo jak Łucja tylko widzi Dymitra, który mimo, że ponoć inteligentny i lotny w interesach to jednak łajdak i osoba mocno uzależniona od seksu od której każda szanująca się kobieta powinna trzymać się z daleka, bo on „żadnej spódnicy” nie odpuści, to ona i tak z niewiadomych (a może wiadomych) przyczyn lgnie do niego jak mucha do miodu. A nasza bohaterka w swej naiwności sądzi, że to właśnie ją pokocha a nie steki innych które były przed nią i po niej nastaną. Bo ten tytułowy prosty układ to tylko sex na zawołanie bez żadnych zobowiązań i z możliwością skoków w bok.
Podsumowując: dialogi bohaterów czasami mnie żenowały. Nikt nie wymaga od autora w tego typu literaturze górnolotnych sformułowań, jednak kojarzyły mi się one bardziej z gimnazjalistami niż z dojrzałymi ludźmi. I tak generalnie przez całą powieść, co w niektórych momentach jest naprawdę frustrujące, bo przecież ktoś wydał tę pozycję i wydaje mi się, że nie została ona oddana do korekty i przeredagowania chociażby przez jakiegokolwiek polonistę. Za styl w moich czasach na maturze, na pewno zostałaby oceniona niedostatecznie. Zwroty akcji przewidywalne i nijakie. Niemniej jednak po opiniach na niektórych portalach widzę, że znalazła swoich fanów, którzy piszą, że jest to tak prawdziwa i porywająca historia „z życia wzięta”. No cóż jest takie przysłowie: „Każda potwora znajdzie swojego amatora”. I tak jest w przypadku i tej powieści.