Proste równoległe recenzja

Agata Romaniuk "Proste równoległe",

Żywiołowo i z przytupem. Rzewnie i z nutą melancholii. Zgodnie z oczekiwaniami słuchaczy, ale również z przekorą. Tak na skrzypcach umie grać tylko życie.

"Proste równoległe" są niezwykłą herstorią dwóch kobiet, przedstawicielek dwóch pokoleń, mentorki i uczennicy, których losy na wiele lat splotą się ze sobą. Opowieścią, której drogę wyznacza miłość do muzyki, ludzkie rozterki i trudne wybory, w której świetnie wykreowane postacie pierwszo i drugoplanowe budują szczególny nastrój, a atmosfera czasów PRL-u, w której przyszło żyć młodej, niezwykle zdolnej skrzypaczce Marcie Rychter i jej nauczycielce Wandzie Krajewskiej jest wyjątkowo autentyczna.

To poczucie jakbym czytała beletryzowaną biografię dwóch znanych artystek, których kariera muzyczna stała się fabułą "Prostych równoległych" towarzyszyło mi od początku do ostatniego zdania powieści. Tutaj nic nie jest naciągnięte bądź przerysowane, nie ma podkolorowanych ani też bezbarwnych postaci, akcja toczy się koncertowo bez ani jednej fałszywej nuty zapraszając czytelnika do świata muzyki, który wymaga nielada poświęceń, pokazując możliwe do obrania drogi, wielbi osoby zdeterminowane i gotowe do poświęceń nie tylko zawodowych, ale również w życiu prywatnym. A cena podporzadkowania się obu bohaterek tylko i wyłącznie muzyce, będzie naprawdę wysoka.

Jednak nie tylko wybory życiowe i relacja, mistrzyni i uczennica zaznaczone są w "Prostych równoległych". To również opowieść o stracie, patriarchalnym świecie, którym rządzą mężczyźni, apodyktycznych rodzicach i trudnych związkach, wreszcie o powojennej historii Polski z symbolicznym dla wydarzeń ówczesnych lat rokiem 1968 i 1980 na czele. To wreszcie opowieść o wolności, którą Marcie i Wandzie daje muzyka.

Wspaniałe, że Agata Romaniuk pozwoliła zaistnieć obok siebie tylu fantastycznym postaciom. Bohaterom, których losy chce się śledzić od początku do końca, naprawdę dobrze wykreowanym. Rodzicom, mężom, kochankom, kolegom z pracy, którzy staną na drodze obu kobiet odgrywając przeróżne role. Zaangażowanych w życie Marty i Wandy zakochanych, powierników, doradców, mentorów, oskarżycieli. Na takie herstorie czekam.