Profesor recenzja

Cichłabym dzisiaj zaprezentować Państwu powieść cenionej i popularnej autorki XIX wieku, której powieści wpisały się w kanon klasyki literatury angielskiej, znanej na całym świecie, mianowicie Charlotte Bronte, zatytułowanej „Profesor”. Książka wydana w tym roku, w przekładzie Katarzyny Malechy. Na początku muszę wspomnieć, że od wydawnictwa MG otrzymałam przepięknie wydany egzemplarz, który nie tylko podsycił chęć sięgnięcia po książkę, ale i zaspokoił moją niewytłumaczalną potrzebę posiadania ładnych przedmiotów.
Słowem wstępu o autorce książki, Charlotte Bronte, to powieściopisarka, która wraz z siostrami na początku swojej kariery pisarskiej wydawała powieści pod męskimi pseudonimami, tak wydała właśnie swoją pierwszą i zarazem najsłynniejszą powieść „Dziwne losy Jane Eyre”. Istotnym faktem może być, iż tytuł „Profesor” został napisany jako pierwszy w dorobku, ale wydany dopiero pośmiertnie w 1957 r. Zawiera ciekawe wątki biograficzne autorki, gdyż Bronte podobnie jak bohater książki też uczyła angielskiego w szkole w Brukseli, w której przeżywa miłosne rozczarowanie, które nie koczy się szczęśliwie, gdyż zakochuje się w żonatym właścicielu placówki.
Wracając do głównego bohatera naszej powieści, to młody, ambitny mężczyzna, który do swojej pozycji i wszystkiego co posiada doszedł tylko i wyłącznie swoją ciężką pracą. William Cromsworth rozpoczyna swoją podróż życiową, a pierwszym przystankiem będzie wizyta u starszego, dawno niewidzianego brata. Podróż na być dla niego początkiem nowego życia, odrzuciwszy to wygodne, pozycjonowane i arystokratyczne życie, ma zamiar znaleźć pracę, ale przede wszystkim szczęście, którego nie miał w swojej rodzinnej miejscowości. Z pomocą przychodzi mu brat, mimo, iż niezadowolony z przyjazdu Williama, który oferuje mu pracę kancelisty w swojej fabryce. Po pewnym czasie okazuje się, że praca ta nie jest dal niego, mimo sumienności i uczciwości z jaką ja wykonuje, po prostu Williama zaczyna nudzić i irytować. Edward, brat Williama zaczyna doszukiwać się szczegółów, uważnie obserwując każdy krok chłopaka, żeby go upokorzyć i sposób bezwzględny ukarać, nie tylko swoim złośliwym i tyrańskim usposobieniem, ale również płacąc Wiliamowi marne grosze za ciężką i niewdzięczną pracę. Mimo to młody mężczyzna pracuje coraz ciężej, wytrwalej, bez czasu na odpoczynek bądź urlop, przeciwstawia się bratu pokazując, iż nie da się złamać jego tyrani. Pewne wydarzenie, a raczej ironia zawarta w komentarzu jednego z pracowników fabryki skłania Williama do przewartościowania i przemyślenia swojego życia i pod wpływem impulsu wyjeżdża do Brukseli. Zostaje tam zatrudniony jako nauczyciel, „profesor” angielskiego w internacie dla młodych panien.
Powieść „Profesor” jest ukazana z perspektywy głównego bohatera książki, mężczyzny. W czasach, gdzie kobiety nie miały takiego prawa głosu jak dziś, gdzie musiały zabiegać i bronić swoich poglądów, szczególnie tych nieprzyjętych prze społeczeństwo, to właśnie Williamowi będzie dane musieć często Bronic swoich racji. Niewątpliwe będzie to ciężkie zadanie, gdyż właśnie stał się chłopakiem, który porzucił luksus życia arystokraty i dotychczasowych wygód, na rzecz ciężkiej pracy i samodzielnego utrzymania. Ale, żeby nie zniechęcić czytelnika, do tej ciężkiej walki Bronte stworzyła bardzo dobrze oddającą aurę szkoły i panującej w niej stosunków damsko-męskich, przeplataną śmiesznymi sytuacjami w roli głównej z młodymi uczennicami oraz nauczycielem, który jest niewiele od nich starszy. Te wszystkie sytuacje pozwalają wyjść Williamowi ze skorupy, przeobrazić się z początkowo zakompleksionego i trochę stłumionego nauczyciela, który rumieni się na chichot swoich uczennic, w rzeczowego, zawsze świetnie przygotowanego profesora. Odkrywa też drugie oblicze kobiecego ja, dotychczas uważał, iż kobiety są jak mistyczne stworzenia, eteryczne, nieodgadnione, tajemnicze, odkrywa, że potrafią kłamać, być oziębłe i prowokacyjne.
Jak na wielką literaturę nie mogło zabraknąć wątku miłosnego, romantycznego, który zdawałby się tłem w tej powieści, a moim zdaniem jest jednym z pierwszorzędnych, gdyż, dzięki uczuciu jakie odnajduje William, jakim obdarza młodą uczennice pozwala mu dojrzeć jako mężczyźnie, odkryć, że miłość, tak jak wybranka serca nie musi być bogata, piękna, dobrze wykształcona czy urodzona, lecz oparta na szczerości, dobroduszności, wrażliwości i trosce o drugiego człowieka, zaczyna rozumieć czym jest bezinteresowna miłość.
Powieść Charlotte Bronte jest wspaniałym dziełem, propozycją dla czytelnika literatury, która wciąga, urzeka zawiłością i psychologiczną szatą każdego z bohaterów, wnikliwą analizą zachowań i długimi narracjami przemyśleń i zachowań bohaterów. Od pierwszej strony „Profesor” urzeka, przyjemnością jest towarzyszenie mu w podróży w głąb siebie, jest również jednym z ważniejszych dzieł w literaturze, gdyż dotyka relacji damsko-męskich w sposób krytyczny, a głównie walkę o dominację, którą pisarka sprawnie ukryła.
Polecam z czystym umieniem, każdemu kto zaczyna swoją podróż z siostrami Bronte, a tym, którzy je znają (i zapewne kochają) mogę dodać jedno: „Nie zawiedziecie się”.