Sarkofag recenzja

Mecenas Zuza Lewandowska postanawia zakończyć sprawę zaginięcia kolegi niedawno zmarłego jej ojca. Dodatkowo na jej działce znajduje trupa, potem następnego, w sprawę angażuje się milicja, służby bezpieczeństwa, zgłasza się do niej tajemniczy mężczyzna. Wszystko się gmatwa, ktoś chce ją zabić. Wychodzi, że rozwiązanie zagadki związane jest z jej rodziną, chociaż nikt nic jej nie chce powiedzieć. Świadkowie kłamią, albo nie chcą jej nic mówić. 

Tym razem spodobał mi się motyw kryminalny, z resztą nie jeden w tej opowieści, od początku mamy już niezłą jazdę, dość dużo trupów, szemranych typów i zagadkę. Dodatkowo problemy rodzinne pomagającego jej milicjanta, różne sprawy adwokackie – autor wypełnił kartki tak, że czytało się dobrze. Jakby mnie autor posłuchał po ostatniej opinii, papuga już nie była tak irytująca, może przez to, że część uwagi odciągnął pies Borys i sąsiadka. I mniej jest tych opisów wymiany handlowej, które doprowadzały mnie do szału w poprzednich częściach. Całość jest dobra, dla osób, które tak jak ja czytały poprzednie dwie części może zbyt schematyczna, ale subiektywnie dla mnie najlepsza i będzie dobrze, jak autor pójdzie w tym kierunku – dobra sprawa kryminalna, która gna do przodu. Bohaterka, którą stworzył Ostrowski nabrała ostrości, charakterna, zadziorna, może zbyt pewna siebie i niezniszczalna, ale znam takie osoby, które wszędzie mają znajomych i wszystko załatwiają w taki sposób jak ona – czasy PRL-u były tego normą, wszyscy sobie nawzajem pomagali za przysługi. Do łez doprowadzały mnie notatki operacyjne Mariańskiego i jego dedukcja, mam nadzieję, że takich milicjantów/policjantów nie było i nie ma obecnie, bo współczuję wszystkim z ich otoczenia. Reszta postaci w książce pojawia się i znika, ubarwia całość. Rolnicy od krów od Gierka, to prawda, koło mnie w PGR Manieczki też przyjechał towarzysz Gierek i malowano trawę na zielono. Serię można też właśnie polubić ze względu na wspomnienia, dla mnie to była rzeczywistość, dla młodego pokolenia tak lekcja historii. Całość pełna komizmu, zagadek, tajemnic i dobrego pióra, które zaciekawia. 

"Precz z komuną" to słowa papugi :-)