Dżentelmen w Moskwie recenzja

Moskwa, 1922 rok. To tutaj poznajemy hrabiego Aleksandra Iljicza Rostowa, mężczyznę w kwiecie wieku, skazanego na dożywotni wyrok "domowego" więzienia. Pozbawiony honorów, tytułów i większości ruchomego majątku zmuszony jest zamienić wygodny tryb życia w luksusowym apartamencie na niewielki pokój na poddaszu hotelu. Ta degradacja spowodowana jest z powodu błahą sprawą: jednym wierszem, podniesionym do rangi poematu wzywającego do rewolucji. Może się wydawać, iż takie położenie może okazać się dyskredytujące dla człowieka przyzwyczajonego do wystawnego trybu życia, jednak nie dla Aleksandra. Jak sam twierdzi: "Największego bogactwa nikt nam nie odbierze, bo nosimy je w sobie, a jeśli człowiek nie jest panem swojego losu,to z pewnością stanie się jego sługą". Dzięki temu położeniu nawiązuje przyjaźnie, jak również los styka go z trzema zupełnie odmiennymi kobietami, każda z nich zostawia inny ślad w jego życiu. Jednak przede wszystkim należy pamiętać, że wraz z upływem lat zmienia się również rzeczywistość tocząca się poza murami hotelu Metropol, dlatego też książka ta jest również świetnym reportażem obrazującym społeczeństwo rosyjskie w okresie między- i powojennym.
Sam mój stosunek do tej książki jest ambiwalentny. Z jednej strony podziwiam piękno języka, elegancję i sposób, w jakim przedstawione jest życie byłej arystokracji w Rosji w latach 20. i 30. , z drugiej strony jednak, szczególnie pierwsza księga, wydaje mi się zbytnio przydługa, brak w niej takiej dynamiki, z jaką napisana jest już dalsza część. Być może jest to specjalny zabieg literacki autora, aby zobrazować, iż pierwsze dni zamknięcia były dla Rostowa ciężkim przeżyciem, zwyczajnie "dłużył mu się czas", jednak z biegiem czasu przyzwyczaił się do swojego losu i dlatego pozostałe lata jego życia wydawały się dla niego "jak mrugnięcie okiem", jednak jeśli mam być szczera, gdybym siebie nie zmusiła, aby dać jej szansę, prawdopodobnie odłożyłabym ją na półkę i zapomniała o niej, jak już raz miało to miejsce. Jednak nie żałuję, że ją przeczytałam, chociażby dla postaci Niny. A kto to jest Nina? Tego dowiecie się, jak sięgniecie po "Dżentelmena w Moskwie" :)