Miłość czyni dobrym recenzja

Głównym bohaterem książki Miłość czyni dobrym jest Daniel Skalski. Od małego marzył on o tym, by być bogatym i prowadzić beztroskie życie, opływając w luksusy. By to osiągnąć, wkracza w świat przestępczy. Staje się bezwzględnym oszustem, który do perfekcji opanowuje metody manipulacji. Czuje się jak ryba w wodzie wśród kłamstw i intryg, które sam kreuje. Czy występki Skalskiego zostaną odkryte?

"Miłość czyni dobrym " jest drugim tomem trylogii przestępczej "Wiara, nadzieja i miłość". Jak to ja oczywiście, wzięłam ją bez znajomości pierwszej części. I jak to się skończyło? Klapą. 🤦🏻‍♀️ Nie dość, że dużo wątków nie rozumiałam, to nie wiedziałam czasami co do czego przypiąć. Historia jest połączona z poprzedni, więc ciężko było mi się wczuć w to wszystko. Ta recenzja będzie na podstawie tego co zrozumiałam i jak odczuwam tą historię. Jeżeli z czymś bym się myliła, dajcie znać w komentarzu, bo ciężko naprawdę jest pisać o czymś czego w większości się nie rozumiało. Zacznijmy od tego, że nie spotkałam się z tym, żeby głównym bohaterem był przestępca. Tutaj wszystko jest na opak; nie ma typowego śledztwa, miejsc akcji jest tak dużo, że można się zgubić w liczeniu ich czy kręgu podejrzanych. Głównym bohaterem jest Daniel Skalski. Jest bezwzględny, włada nim rządza pieniądza ( chce więcej i więcej, więc myślę, że żadna kwota go nie zadowoli), opanowane do perfekcji ma manipulowanie innymi, dużo w nim cynizmu oraz kłamanie to jego specjalność. Zbrodnia to akt największej niegodziwości. Człowiek odbiera drugiemu człowiekowi życie. Czy zatem jakiekolwiek inne przestępstwo może się z nią równać? Czy oszustwa na wielką skalę, patologiczne manipulacje i malwersacje finansowe kończące się łamaniem ludzkich życiorysów, tragediami wielu osób mogą być równie wstrząsające jak makabryczna zbrodnia? Wy pomyślicie, że nie ale tu jest odwrotnie. Po przeczytaniu tej książki najmniejszy przekręt, będzie wam się kojarzył z największą zbrodnią na świecie. Ale, żeby tego doświadczyć musicie przeczytać tę książkę. Od razu z miejsca zaznaczę, że bez pierwszego tomu jej nie zaczynajcie, bo według mnie jest to bezsensowne. Mam nauczkę na przyszłość. 🤣
Katarzynę Bondę czyta się szybko ( akurat tutaj ja czytałam 5 dni, bo nie mogłam się wczuć, i z góry przepraszam, jeżeli coś tutaj jest niezrozumiałe). Grube tomisko odstrasza na samym początku, ma bardzo dużo wątków i postaci , a sama autorka ma świetny styl pisania.