Czarny hrabia. Chwała, rewolucja, zdrada i prawdziwy hrabia Monte Christo recenzja

Coś dla sympatyków twórczości Aleksandra Dumasa. Ojca i syna.

* Ciekawy i nieznany biogram autora popularnych dzieł;

* Interesujące spojrzenie na historię Francji: Wielka Rewolucja Francuska, okres rządów Napoleona Bonaparte...

PowieśćHrabia Monte Christo przeczytałam niezliczoną ilość razy, często do niej wracam. W związku z tym ucieszyłam się, gdy na półce w bibliotece dostrzegłam tę pozycję. Wprawdzie trochę mnie rozczarowała, ale o tym za chwilę:)
W recenzji tego flagowego utworu wspominałam, iż seniora Dumasa spotkała podobna historia i to właśnie on jest pierwowzorem Edmunda Dantesa. Ale po kolei.

Ojciec pisarza był postacią nietuzinkową o niebanalnym życiorysie, któremu nie było łatwo w życiu. Potomek czarnoskórej niewolnicy Casette Dumas i francuskiego plantatora markiza de la Pailleterie. Do Francji przybył wraz z ojcem w 1780 roku. Piął się po szczeblach kariery w armii. Odzaczał się wieloma przymiotami: honorowy, lojalny, uczciwy. W tym miejscu przypomnę o znamiennym fakcie w CV naszego bohatera. Wsławił się w oddziałach Cesarza Francuzów ( uwaga: nigdy Cesarza Francji): przysłużył się w podoboju Malty i zdławił rebelię w Kairze w 1798 roku. Przeciwnicy nadali mu przydomek Czarny Diabeł. Podczas kampanii w Egipcie starł się z Napoleonem, jawnie go krytykując za sposób prowadzenia działań wojennych. Aleksander Dumas czasie podróży przez Włochy został internowany, uwolniony dopiero w 1801 roku. Zmarł pięć lat później.

Mimo że Tom Reiss pracował nad książką dziesięć lat, to rozważania nie wyczerpują tematu i pozostawiają wrażenie niedosytu. Zbyt mało jest wątków biograficznych, sporo dowiadujemy się o panowaniu Bonaparte. Dostajemy przyzwoitą lekcję historii: kolonializm, wyprawy Napoleona... Ale też jest mowa o etykiecie, panujących zwyczajach, obyczajach. Savoir- vivre doby XVIII i XIX wieku. Razem z autorem wędrujemy przez Saint Dominque, Paryż, Aply, Wandeę, Italię...