Gorące mleko recenzja

Pierwsze słowa jakie mi się nasuwają to: kicz, tandeta, papier toaletowy w ładnym opakowaniu.
Nie mam pojęcia czy trzeba być większym pomyleńcem wydając takie wypociny na rynek, czy może pisząc taki chłam, że graniczy to z torturą umysłową.
Przy tym bełkocie zanudzisz się tak bardzo, że powieki same będą ci się kleić.
Levy zamęcza nad lamentami matki hipochondryczki i użalaniem się nad sobą córki, która sama nie wie, czego chce.

Przy tym gniocie, (nie nazwę tego czegoś lekturą, bo to byłaby obraza dla innych książek), poczujesz taką irytację, że zastanowisz się czy sama Deborah Levy nie jest jakaś niedorozwinięta, że stworzyła bohaterów, którzy zachwycają się na każdym kroku oparzeniami meduz i osą uwikłaną w sieci pająka.

GORĄCE MLEKO to jedna wielka pomyłka, a nie historia, która jak pisze na okładce: „hipnotyzuje czytelnika”.
Jestem przekonana, że już lepszą opowieść napisałoby dziecko z podstawówki.
Mam propozycję dla Deborah Levy; jak nie umiesz kobieto pisać, to się do tego nie zabieraj, a literaturę zostaw profesjonalistom!