Złączeni samotnością recenzja

„Życie jest zbyt piękne, by tkwić w nim zupełnie samym.”

Doświadczamy krótkich lub chwilowych stanów samotności, mimo naszych związków z bliskimi nam osobami. Samotność jest stanem, które pojawia się i znika, zwłaszcza, gdy zmienia się nasza sytuacja życiowa, często też jest stanem odczuwania izolacji społecznej. Samotną osoba może być młoda osoba, która z różnych powodów nie może znaleźć sobie partnera życiowego. Również może to być osoba, która zwyczajnie jest zamknięta w sobie i nie potrafi otworzyć się na innych i nawiązać kontaktu czy stworzyć jakąś relację. Samotność może też być stanem z własnego wyboru, bo i taka też się zdarza.

„Ja zawsze chcę być z tobą.”, „dla Ciebie jestem gotowa na wszystko.” Ale ta druga strona niekoniecznie jest na to gotowa, lub nie chce z nami być.

Choć uważam, że samotnym nie powinien być nikt z nas na dłuższy czas, pomimo to pewne rzeczy nie są uzależnione od nas samych.

„O prawdziwą miłość, nie musisz dwa razy pytać.

Ona w naszym życiu sama się pojawia.”

Chcemy czuć bliskość drugiej osoby, jej ciepło, oddech, spędzać z nią każdą wolną chwilę na rozmowach czy wspólnych spacerach. Chcemy być dla niej ważni i wyjątkowi. Trwać w takiej miłości w nieskończoność, bo we dwoje wszystko jest możliwe.

W samotności szufladkujemy wyjątkowe chwile, które spędziliśmy z bliską nam osobą i które chcemy pamiętać całe swoje życie, bo dla nas były one ważne i takie chcemy, aby pozostały.

„Nasza siła tkwi w każdej słabości.

Zmierzamy do nicości.”

Autorka w swoim tomiku pisze o różnej samotności w swoich wierszach. W każdej jest ziarenko iskierki, małej nadziei poprzez „każdy uśmiech”, „każdy gest”, który nadaje sens naszemu życiu. Nie ma nic piękniejszego jak pierwsze zauroczenie, miłość. Każdy z nas je w różny sposób dozna.

Kinga Michałowska pisze „nasze wiersze sercem pisane, sprawiają, że odradzają się uczucia, kiedyś żywe, a od dawna zapomniane.”

Ale nie do końca zapomniane, zwyczajnie gdzieś głęboko w naszej pamięci schowane.

„Życie jest pełne niespodzianek.

Nieustannie nas zaskakuje.”


Za możliwość zapoznania się z wierszami serdecznie dziękuję autorce Kindze Michałowskiej.