Biohacking 2 recenzja

Autor Karol Wyszomirski w podręczniku „Biohacking 2. Poradnik dla zaawansowanych” przekazuje czytelnikowi swoją wieloletnią wiedzę i doświadczenie w zakresie biohackingu. Według definicji Dave'a Asprey'a, którą przytacza autor: „biohacking polega na modyfikowaniu środowiska zewnętrznego i wewnętrznego, aby uzyskać maksymalną kontrolę nad własną biologią”. Dostajemy gotowe wskazówki jak zrozumieć, „zhackować” i zoptymalizować, swój organizm, aby nasze życie było bardziej komfortowe a wręcz wolne od chorób. Karol Wyszomirski udowadnia, że jest to możliwe.

Skupiamy się dziś na pracy, zarabianiu pieniędzy, życiu i upływającym czasie, ale czy zastanawiamy się nad tym co jemy, w jaki sposób oddychamy (czy prawidłowo), dlaczego ciągle jesteśmy zmęczeni, zmagamy się z różnego rodzajami bólu, często nawet przewlekłego? „Biohacking” to długotrwały proces obserwacji własnego organizmu jako jednostki jak również jego funkcjonowanie w środowisku zewnętrznym i naszym wewnętrznym. Możemy go zastosować wszędzie w takich aspektach jak: „odżywianie, redukcja stresu, sen, ćwiczenia, mózg, emocje, mindset, nawyki.” Autor zaznacza, że zrozumienie biohacking’u opiera się na myśleniu rizomatycznym. „To myślenie w kategorii ciągle zmieniających się systemów, implikujące międzypołączenie – wszyscy jesteśmy częścią większych połączeń, a w nas jest sieć mniejszych połączeń. Myślenie rizomatyczne cechuje również zwielokrotnienie, czyli patrzenie na problem z kilku punktów widzenia”.

W drugiej części podręcznika opisuje w jaki sposób wyregulować gospodarkę glukozowo-insulinową, wyregulowaniu osi HPA („pierwotny system służący fizycznemu przetrwaniu, który odpowiada za reakcje stresowe”), podniesienie poziomu testosteronu, naprawić jelita i wzmocnić układ odpornościowy oraz naprawić nieszczelny mózg i zwiększyć potencjał kognitywny.

Szczególnie zainteresowała mnie oś HPA, która jest niesamowicie spójnym mechanizmem. „Swój początek ma w mózgu i ciągnie się przez całe ciało, łącząc – za pośrednictwem kaskad przekaźników chemicznych i hormonalnych – układ nerwowy, immunologiczny, trawienny i krążenia”. Stąd już wiem, skąd się wzięło określenie „jelita to nasz drugi mózg”.

W trzeciej części Karol Wyszomirski opisał 9 zasad inteligentnego treningu i obalił większość dotychczas znanych mi zasad. Np. rozciąganie mięśni przed treningiem jest niewłaściwe, ponieważ zamiast budować mięśnie podczas treningu doznamy kontuzji na „rozleniwionych mięśniach”. Dla zainteresowanych treningiem Autor dokumentuje ćwiczenia zdjęciami, co ułatwia samodzielny trening.

Bardzo się cieszę, że Pan Karol Wyszomirskie podzielił się w swoich podręcznikach zdobywanymi latami wiedzą i doświadczeniem. Podręczniki są drogowskazem do zrozumienia całego ludzkiego organizmu na poziomie umysłu, emocji i biologii. Życzę sobie, aby zdanie Tomasza A. Edisona, które Autor przytoczył stało się prawdą w niedalekiej przyszłości: „zamiast przepisywać leki, lekarz przyszłości będzie edukował i inspirował pacjenta, by ten zainteresował się całokształtem swego dobrostanu – zrozumiał wagę odżywiania, przyczyny i sposoby zapobiegania chorobom”. Ja na swoim przykładzie mogę powiedzieć, że myślenie rizomatyczne działa a funkcjonowanie z chorobą lub nawet jej wyleczenie jest możliwe dzięki podejściu holistycznemu.