Drzewo Życia recenzja

Ch. Jacq przyzwyczaił czytelnika do bardzo ciekawych podróży po starożytnym Egipcie i jego kulturze. Tak stało się i tym razem - zachęcona powędrowałam polnymi dróżkami państwa faraonów z XIX wieku p. n. e. Początkowo błądziłam po dziwnym i nie do końca zrozumiałym gąszczu przygód, jakie spotykały licznych bohaterów. Stopniowo jednak autor zaczął przecierać przede mną szlak, być może sama nakreśliłam sobie mapę z istotnymi informacjami o zdarzeniach, osobach ważnych i mniej ważnych, miejscach nie poznanych przez mnie osobiście, aczkolwiek pojawiających się w wyobraźni w trakcie czytania lektury. Kogo więc spotkałam na owych ścieżkach?

Ikera - młodego chłopca, sierotę, którym opiekuje się pisarz i tym samym przekazuje mu tajniki swego zawodu. Jak wiadomo, umiejętność pisania i odczytywania hieroglifów była jedną z ważniejszych, a zarazem najbardziej magicznych tajników wiedzy, jakie można było posiąść w starożytnym Egipcie. Egipcjanie wierzyli, że hieroglify odczytuje się na wiele sposobów, aby jednak móc osiągnąć pełnię wiedzy i umiejętności do odczytania myśli, jaką symbole te chcą przekazać w danym momencie, należy umieć czytać między wersami. tę wiedzę stara się posiąść młody pisarczyk. Każdy, kto spotyka Ikera na swej drodze, zauważa w nim jakiś blask (współcześnie mówimy o błysku w oku), niesamowitą i nieznaną do tej pory siłę. Ta cecha niezwykle komplikuje chłopcu życie. Jeśli dołożyć do tego ambicje, inteligencją i szczyptę miłości, powstanie niezwykle niebezpieczna mieszanka...

Kolejną osobą, jaką udało mi się spotkać na ścieżkach Egiptu był sam faraon - Sezostris Trzeci wraz z oddaną mu świtą. Władca, bóg i najwyższy kapłan kraju charakteryzuje się niezłomnością ducha, wielką mądrością i darem jednania sobie ludzi. Niestety i jego czeka czas próby, nad Egipt nadciągają bowiem czarne chmury...

Zagorzałym przeciwnikiem faraona, jego religii i państwa egipskiego jest Zwiastun, człowiek obdarzony niezwykłą energią pozyskaną od Seta - boga ciemności i śmierci. Jego zadaniem jest zniszczenie kraju rządzonego przez boginię Maat i strzeżonego przez Ozyrysa. Posiada ważny atut, który wykorzystuje w każdej możliwej sytuacji - on o władcy Egiptu wie prawie wszystko, natomiast faraon o nim - nic.

Faraon otrzymuje smutne wieści - Drzewo Życia, siedziba Ozyrysa, Dawcy Życia, obumiera. Jeśli Sezostris nie uratuje magicznego drzewa, Egipt przestanie istnieć. Kto dopuścił się tak wielkiego świętokradztwa i naruszył święty porządek Egiptu? To pytanie nie pozwala faraonowi zmrużyć oka. Trzeba znaleźć na nie odpowiedź. Ta zapewne znajdzie się w jednej z pięciu prowincji, które nie chcą podporządkować się władzy faraona. Należy więc jak najszybciej doprowadzić do zjednoczenia Górnego o Dolnego Egiptu, by wspólnie przeciwstawić się zagładzie. Oto wyzwanie godne wielkiego faraona - władcy Egiptu.

W pierwszej części "Tajemnic Ozyrysa" akcja rozwija się stopniowo, narasta wraz z kolejnymi problemami, konfliktami i intrygami. Ch. Jacq przedstawia Egipt (w sensie ludzkich charakterów) w dwóch kolorach: czerni i bieli. Bohaterowie nie wahają się pomiędzy dobrem a złem, od początku wybierają odpowiednią drogę i tylko jej się trzymają. Z początku postrzegałam to jako wadę, po namyśle doszłam jednak do wniosku, że historie opisujące tak dawne czasy muszą opierać się na radykalnych przeciwieństwach, w tym tkwi bowiem urok i siła książek Ch. Jacqa. Czyta się je jak baśnie, legendy, posiadające elementy sensacji, przygody, intrygi, niepewności, strachu i ciągłego oczekiwania, co dalej. Bardzo zaskoczyła mnie ilość zawiązanych wątków, które urywają się nagle na ostatniej stronie Drzewa życia i zapewne skończą się dopiero w Wielkim sekrecie (ostatnim tomie cyklu). Mam nadzieję, że nie zawiodę się w trakcie czytania dalszych przygód wszystkich poznanych w książce bohaterów i przeżyję z nimi sporo ciekawych chwil.

Polecam książki Christiana Jacqa wszystkim, którzy interesują się starożytnym Egiptem - od kultury i religii po struktury społeczne i codzienne życie mieszkańców. Pisarz ten jest znanym na całym świecie egiptologiem oraz byłym kierownikiem Instytutu Ramzesa w Paryżu, jego wiedza jest ogromna, a powieści szeroko i dosyć dokładnie opisują wszystkie ciekawe elementy tej wielkiej, niesamowitej cywilizacji.