Demon recenzja



Autorka Paulina Hendel, zawsze będzie mi się miło kojarzyła. Moją jedną z pierwszych przygód z wierzeniami słowiańskimi to cykl Zapomniana księga. Z każdą kolejną książką z tego cyklu, zakochiwałam się w wierzeniach słowiańskich, coraz częściej sięgałam po książki z tym motywem, miałam coraz większą potrzebę poznania wszystkich wierzeń słowiańskich oraz zapoznania się z bestiariuszami.

Długo czekaliśmy na zakończenie historii Huberta, jednak gdy się jej doczekaliśmy, otrzymaliśmy prawdziwie dopieszczone cudeńko. Bardzo mi brakowało tych bohaterów i w chwili, gdy sięgnęłam po “Demona” Pauliny Hendel, poczułam się jak w domu.

Hubert obudził się w świecie po Apokalipsie, bestie słowiańskie znane tylko niektórym powróciły i zaczęły siać spustoszenie wśród zdezorientowanych ludzi. Z czasem Hubert zaczął się odnajdywać w nowej rzeczywistości, pomógł niezliczonej liczbie ludzi, niektórych jednak stracił, jednak największa tajemnica, nadal jest nieodkryta. Poznajemy nowego bohatera, któremu nie wszyscy ufają, jednak Hubert wierzy, że znajomość z nim pomoże mu wszystko poukładać sobie w głowie, a jest tego wiele. Wizje, osoby, bestie i ciągle powracający motyw wizji przepowiadających przyszłość?

Lubicie otwarte zakończenia książki? Osobiście mam mieszane uczucia do takiego zabiegu. Rozumiem, że otwarta furtka, którą zostawia sobie autor, może przynieść nam nową książkę w przyszłości, jednak to wyczekiwanie i zastanawianie się, czy będzie kontynuacja, czy nie dosłownie mnie dobija. Oczywiście, im lepsza książka, tym bardziej rozmyślam, czy dostanę kontynuację, czy jednak ta historia jest zakończona i mogę sama sobie wyobrazić, jaka przyszłość czeka bohaterów.

Paulina Hendel w “Demonie”, który miał być ostatnim tomem serii Zapomniana księga, zostawiła sobie właśnie taką furtkę, jakiś niedokończony wątek, który może być w kolejnym tomie rozwinięty, lecz również może okazać się nie aż tak ważny, by pisać kolejną książkę.

Historia o Hubercie i jego przyjaciołach jest tak komfortowa, że ciężko było mi się od niej oderwać. Po lekturze poczułam pustkę, dlatego ewentualne pociągnięcie serii o kolejne tomy, bardzo mnie cieszy. Samo zakończenie było przyjemne, więc myślę, że, nawet gdy autorka nie pociągnie tej serii dalej, to nie będę rozpaczać, ale nadal głęboko w sercu mam sporą nadzieję na kontynuację.

Autorka słynie z tego, że w jej książkach dostajemy dużo akcji, po raz kolejny mnie nie zawiodła, Hubert nie miał ani chwili wytchnienia i do samego końca walczył nie tylko z potworami. Książki Pauliny Hendel biorę w ciemno, każdą kolejną, a do tej historii mam zamiar wracać niejednokrotnie.