Freddie Mercury. Biografia recenzja

Chyba nikomu nie trzeba mówić, kto to jest Freddie Mercury? Kiedy tylko zobaczyłam tę pięknie wydaną książkę — wiedziałam, że musi być moja! Od lat namiętnie słucham Queen, Freddiego kocham miłością dozgonną, a film „Bohemian Rhapsody” jeszcze umocnił moje uwielbienie do niego. Czy książka spełniła moje oczekiwania?

Freddie Mercury — narodziny gwiazdy
Historia Freddiego podana jest nam w bardzo przystępny sposób. Mimo wielu faktów, zawartych w książce, są one opisane tak, że nie sposób się pogubić. Śledzimy losy Freddiego od dzieciństwa spędzonego w Zanzibarze, gdzie jeszcze jako Farrokh Bulsara uczy się, dorasta i zaczyna pierwsze przygody z muzyką. Po przeniesieniu się z rodziną do Anglii — kontynuuje „romans” z muzyką, który szybko staje się jego jedyną prawdziwą miłością. Dołącza do zespołu, i szybko forsuje zmianę jego nazwy na Queen. Tworzy piosenki, które każdy z nas niejednokrotnie śpiewał i wspólnie pną się na szczyt. Jednym z przełomowych momentów staje się powstanie Bohemian Rhapsody, utworu, który mimo niewyobrażalnej wręcz długości staje się hitem. Tak powstaje legenda, która towarzyszy nam do dziś.

Kiedy Freddie dowiedział się o chorobie — długo milczał, później wiedzieli o niej nieliczni. Starał się tworzyć do samego końca, a zaledwie miesiąc przed jego śmiercią ukazuje się utwór o jakże wymownym tytule:  The Show Must Go On. Freddie dopiero tuż przed śmiercią wydał oficjalne oświadczenie, dotyczące jego choroby.

 



Graficzna wtopa?
Czyta się bardzo przyjemnie, no i szybko, bo chociaż — teoretycznie — książka ma 130-kilka stron, to większość wnętrza zajmują piękne grafiki. Ba! Piękne, to za mało powiedziane — wydanie tej książki to małe dzieło sztuki. O treści napisałam już powyżej: historia Freddiego podana jest w bardzo przystępny sposób. Zawarto wszystkie najważniejsze informacje, choć oczywiste jest, że znaczna część z nich została potraktowana pobieżnie, zaledwie wspomniana. Przy tak niewielkiej objętości książki nie można się spodziewać niczego innego. Freddie Mercury to jednak bardziej album do oglądania niż książka do czytania.

Jednak do paru graficznych szczegółów muszę się przyczepić. W sumie to do jednego, lecz istotnego. Na niektórych stronach dobór kolorów jest tak kiepski, że czytać trzeba z nosem w książce. Dla mnie to trochę nieprzemyślane, zwłaszcza że np. w wielu z tych miejsc jest na tyle wolnej przestrzeni, że spokojnie można by zwiększyć trochę font, co zdecydowanie ułatwiłoby czytanie. Wystarczyłaby też często niewielka korekta kolorów, zwiększenie kontrastu i od razu byłoby o wiele lepiej.

Całościowo oceniam jednak na plus i nie żałuję zakupu.