Piętno diabła recenzja

Bardzo lubię niekonsekwencję u autorów i to, że wracają do teoretycznie zakończonych serii. Ktoś mógłby powiedzieć, że to odgrzewane kotlety, ale takie też mogą być pyszne, jeśli umiejętnie się je przygotuje. Powszechnie wiadomo, że mam swoistą obsesję na punkcie Kuby Sobańskiego i odkąd założyłam tu konto, nękałam Adriana Bednarka pytaniami o dalsze losy Diabła. Nie spodziewałam się jednak, że będzie mi dane czytać o tym w książkowej formie.

"Piętno diabła" to powieść, do której podeszłam z pewnymi obawami. Trudno było mi sobie wyobrazić, o czym ona właściwie może być. Podobnie rzecz ma się z samym głównym bohaterem, który nie tylko miał być kilka lat starszy, ale też jego przeżycia mogły go zupełnie zmienić. Za to bardzo ciekawa byłam jego otoczenia, bo z nim, delikatnie mówiąc, nie jestem szczególnie związana emocjonalnie.

Dziwnie wchodziło mi się w tę historię, choć niedawno przeczytałam poprzednie tomy w nowych wydaniach, to w mojej głowie chyba zawsze będzie gruba krecha dzieląca cztery pierwsze tomy od kolejnych. Dużo tu było wątków dotyczących relacji między bohaterami, zresztą pojawili się też tacy zupełnie nowi i od razu zaczęli sporo mieszać. Działali mi na nerwy, zdecydowanie wolałam dawną ekipę Kuby.

Mam wrażenie, że to najmniej krwawy tom. Dużo w nim planowania, analizowania, niedopowiedzeń i w którymś momencie robi się z tego nieco błędne koło. Naprawdę trudno pisać tak, by nie zdradzić nie tyle fabuły tej książki, co istotnych informacji z całego cyklu. Muszę się ograniczyć do stwierdzenia, że zabrakło mi tu tempa i jakiegoś wyrazistego błysku, więc traktuję to jako przejściówkę, licząc na to, że kolejna część będzie przypominała te wcześniejsze.

"Piętno diabła" to długo wyczekiwany powrót do raju. Trochę dziwny, trochę niemrawy, ale Sobański to Sobański. Radość z ponownego spotkania z nim niweluje wszelkie niedociągnięcia. Adrian Bednarek pozostawił dobre wrażenia także dzięki elektryzującemu zakończeniu. Iście diabelskie zawieszenie akcji, po prostu trzeba od razu sięgnąć po kolejny tom.

Moje 7/10.