Ktoś z nas będzie następny recenzja

1 stycznia udało mi się skończyć thriller młodzieżowy - "Ktoś z nas będzie następny". Jest to kontynuacja "Ktoś z nas kłamie", czyli książki, które zapewniła mi całkowite zaangażowanie i pochłonęła mnie na długie godziny. Czy podobnie było z drugim tomem?

Po rozwiązaniu zagadki śmierci Simona w liceum Bayview pojawiło się wielu jego naśladowców, jednak żaden nie zainteresował swoimi plotkami tak dużej społeczności jak chłopak. Do czasu... Uczniowie szkoły dostają zaproszenie do gry w Prawdę czy Wyzwanie. Osoby, które otrzymają specyficzny SMS mają wybrać na co się decydują i od tego zależeć będzie czy światu zostanie ujawniony ich sekret, czy będą musieli podjąć się konkretnego zadania. Kiedy wyzwania zaczynają się robić coraz bardziej niebezpieczne, a jeden z uczniów szkoły ginie, Meave, Phoebe i Knox postanawiają odkryć, kto stoi za nową grą.

Książkom autorki nie da się odebrać tego, jak angażujące są. Dzięki lekkiemu stylowi pisania i ciekawej fabule nie czuć, jak upływają kolejne strony, a sam koncept na grę w Prawdę czy Wyzwanie uważam za naprawę ciekawy. Z bólem muszę jednak przyznać, że drugi tom nie sprostał poprzedniemu. Przede wszystkim szybko odgadłam, kto stoi za grą i w zasadzie nic w książce mnie nie zaskoczyło. Dodatkowo nie uważam żeby wątki romantyczne były w tym przypadku konieczne. Przyćmiły one w pewnym momencie główny wątek fabularny i spowolniły akcję, a dodatkowo zrodziły się dość niespodziewanie, nie byłam w stanie w nie uwierzyć. Główne postacie nie znalazły mojej sympatii i przyłapałam się na tym, że kibicuję każdemu prócz nich.

Żeby nie było jednak zupełnie negatywnie, uważam że fajnie było wrócić do liceum Bayview. W książce przewijają się postaci z pierwszej części i super było zobaczyć, co dzieje się z nimi teraz. Podobało mi się również kilka perspektyw, bo książka nie wpadała przez to w jednostajny rytm. Uważam jednak że tym razem zagadka nie była tak zaskakująca jak za pierwszym razem, a autorka trzymała się pewnego schematu. Brakowało mi też napięcia. Nie zrażam się jednak całkowicie do twórczości Karen McManus i myślę, że sięgnę po jej kolejne publikacje w przyszłości.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Zysk i S-ka.