Jeszcze się kiedyś spotkamy recenzja

,,Jeszcze się kiedyś spotkamy" Magdalena Witkiewicz
Głównymi bohaterami są młodzi ludzie, którym przyszło przeżywać swoje młodzieńcze lata i zawirowania tego okresu akurat w czasie, gdy rozpoczyna się wojna i na teren Polski wkraczają wojska niemieckie. Paczka przyjaciół, gdy dowiaduje się o wybuchu wojny początkowo stara się nią nie martwić na zapas, jednak wydarzenia jakie się rozgrywają i decyzje jakie muszą podjąć mieszkańcy miasta i okolic udowadniają, że sprawa jest poważniejsza niż myśleli na początku. Młodzi mężczyźni są wzywani na służbę, a kobiety muszą stoczyć walkę o przetrwanie oraz walczyć ze strachem i tęsknotą za bliskimi na miejscu. Niejednokrotnie kobiety zmieniają miejsce zamieszkania, aby chronić bezpieczeństwo swoich rodzin, podejmować trudne decyzje niezgodne z ich przekonaniami.
Historia mówi o tym, że nie zawsze warto czekać na coś co może nigdy nie nadejść Najlepiej działać i cieszyć się życiem w miarę możliwości bo życie mamy tylko jedno i nie powinniśmy żałować , że czegoś w swoim życiu nie zrobiliśmy lub zrobilibyśmy inaczej, gdybyśmy mogli cofnąć czas. Nie warto rozpamiętywać co by było gdyby bo to człowieka hamuje i niejednokrotnie możemy nie podjąć żadnych działań, aby znów móc cieszyć się życiem. Bo przecież przeszłości nie da się zmienić ona nas poniekąd ukształtowała, teraźniejszość się dzieje,, a na przyszłość mamy wpływ już dziś. Od tego jak żyjemy dziś, jak kierujemy naszym życiem częściowo zależeć będzie to jak będzie wyglądać nasze życie w przyszłości. Dlatego młody czytelniku jeśli czytasz te książkę i chcesz mieć wpływ na swoją przyszłość zacznij dokonywać zmian rzeczy, które Ci nie odpowiadają już dziś po to, aby po latach nie mieć poczucia zmarnowanego czasu. Z resztą każdy z nas bez względu na wiek może w każdej chwili wpłynąć na swoją przyszłość czynami jakie podejmie już teraz.
Cudownie jest czytać książkę, w której miejscem akcji jest miasto rodzinne mojej babci a lata, w których rozgrywa się książka są czasem kiedy babcia miała trzy lata.
Magdalena Witkiewicz, dziękuję za tę książkę bo dzięki niej mogłam lepiej poznać życie mojej babci i być bliżej niej pomimo, że nie ma jej już z nami od ponad roku.