Liżąc ostrze recenzja

generalnie to 7/10 za piękne zakończenie
mały background - przeczytałam 90% książek Kuby Ćwieka (dosłownie nie przeczytałam dwóch, w tym jednej która, gdy to piszę, wyszła kilka dni wcześniej), to jeden z moich ulubionych autorów, czytałam więc i jego gorsze, ale i najlepsze pozycje (Kędzior, nadal masz moje serce); z jednej strony przemawia przeze mnie pewien sentyment (znam jego twórczość 7? lat), a z drugiej - z tego sentymentu wynika pewna doza krytyki; ale wiem też że debiut młodego chłopaka ciężko porównywać z pozycjami dojrzałego pisarza, więc postaram się ocenić tę książkę jako właśnie debiut
książka się powoli rozkręca, chwilę zajmuje wdrożenie się w akcje, bohaterów, świat; nie wiadomo do końca czy to kryminał, czy horror czy co
później jednak intryga zacieśnia się coraz bardziej i bada pytanie: kto jest tym dobrym, a kto złym? a może granice między nimi się zacierają i każdy po prostu gra do swojej bramki?

przyznam, że na początku miałam problem wciągnąć się w książkę, do pewnego momentu czytałam ją na zasadzie "musisz to w końcu przeczytać" - na pewno nie jest to pozycja, która wciąga od pierwszych stron, co może odrzucać
nie sądzę też, żeby była dobra na... pierwsze spotkanie z Ćwiekiem. ten autor ma tak bogatą historię pisarską, że każdy (albo prawie każdy) znajdzie coś dla siebie, od fantasy, przez re-telling baśni, kryminał czy książki jak najbardziej poważne.
z perspektywy znajomości Ćwieka czuję trochę szukanie swojego stylu, a trochę testowanie wód - gdzie jest granica tego, co można *graficznie* pokazać w książce (chociaż nie wali ona brutalnością na każdej stronie, spokojnie); to nie jest szukanie wyniosłości na siłę, bo ta historia jej nie potrzebowała.
fajnie, że w książce dzieje się coś więcej poza samym obszarem głównego bohatera, na którym łatwo się skupić i zapomnieć o reszcie; każda historia jest dociągnięta do odpowiedniego punktu, a reszta jest pozostawiona czytelnikowi - i jego interpretacji.
czy ta książka - nawet jako debiut - mogłaby być lepsza? pewnie tak, ale nie jest też złą książką, pewnie dla fanów wartą przeczytania, jednak chyba nie dla każdego; prędzej lepiej sięgnąć po inne pozycje tego autora.

ale pozostaje jedno pytanie - czy Kacper Drelich ma związek z Markiem Drelichem? dwójka bohaterów, podzielona przez wydane o 13 lat od siebie książki, dzieląca tylko nazwisko - ale to nie wydaje się przypadkiem. więc kto wie, czy ktoś do tej historii nie zechce wrócić. ja pewnie kiedyś jeszcze sięgnę.