Dziewczyna z gór recenzja

"Dziewczyna z gór" bardzo przypadła mi do gustu. To kolejna bardzo dobra powieść pani Małgorzaty, wciągajaca, elektryzująca i dająca czytelnikowi okazję do snucia głębokich przemyśleń. Trudno jest tutaj kogokolwiek jednoznacznie potępić, trudno jest się opowiedzieć tylko za jedną stroną. Każdy z bohaterów ma swoje racje, swoje przeżycia, swoje traumy i swoje chwile szczęścia.

Cała historia, historia porwania Nadii rozgrywa się na tle cudownie dzikich i malowniczych Bieszczad. Od samego początku wiemy, kto porwał dziewczynkę, nie wiemy tylko dlaczego. Dość szybko domyśliłam się prawdy ale w niczym to mi nie przeszkadzało. W tej książce chodzi o coś innego. W tej książce, krok po kroku towarzyszymy Nadii, jesteśmy obserwatorami tego jak dziecko radzi sobie z traumatyczną dla niego sytuacją i jednocześnie poznajemy historię porywacza, i piekło przez jakie przeszedł w "Domu Zła" czyli w rodzinie zastępczej.

Możnaby długo dyskutować nad tą powieścią. Gama uczuć i myśli jaka przebiegała przez moją głowę podczas czytania była ogromna. Najgorsze było to co zostało ukryte pomiędzy wierszami, podłość i okrucieństwo ludzkie nie zna granic. Powieść zaskakuje na każdym kroku, decyzjami bohaterów, złem tkwiącym w drugim człowieku czy chociażby miłością i wzajemnym przywiązaniem dwóch istot, z których każde zostało naznaczone swoją własną traumą. Zakończenie ciut za krótkie jak dla mnie. Całość zamknęła się dosłownie na dwóch stronach. Polecam serdecznie. Książka godna uwagi.