Tusz recenzja

Jeżeli potrzebujecie lekkiej, szybkiej w czytaniu lektury, to ,,Tusz" zdecydowanie będzie dobrym wyborem. Książkę spokojnie można skończyć w dzień/dwa, nie męcząc się przy tym zbytnio. Jedyne trudności może spowodować specyficzna budowa zdań, która momentami występuje.

Jest pewna dziwna właściwość tej powieści - mimo wielu makabrycznych zdarzeń, w sumie cały świat jest oparty na tragicznych występkach, to czytelnik w ogóle tego nie odczuwa. Co mam na myśli?

Wykreowane społeczeństwo naznacza się specjalnymi tatuażami reprezentującymi odpowiednie aspekty życia. Jak na razie jest dobrze, prawda? Po śmierci, człowiek poddany jest skórowaniu, tworzy się z niego księgę, którą jego potomni mogą czytać i poznawać przeszłość swego przodka. Tak - czytają jego skórę i symbole na niej. ALE, jest pewien haczyk. Po przygotowaniu księgi, zostaje ona poddana Ważeniu Dusz. Rząd weryfikuje, czy dana osoba jest godna zapamiętania, jeśli nie... to do ognia i nikt nie ma prawa więcej o nim wspomnieć. Przerażające? ALE! Znów ALE czytelnik nie czuje uczucia strachu, grozy, obrzydzenia. Jak to możliwe? Sama nie jestem pewna. Makabryczność jest podkreślana na każdej stronie powieści, lecz nie uderza nas niczym młot kowadło. Myślę, że to kwestia mojego przeziębienia i nie kodowałam, aż tak tego co czytam. A może lekkiego języka autorki. A może jeszcze innej składowej.

Czy zdążają się momenty zażenowania? Tak. Czy jest ich wiele? Nie. Głównie na początku powieści, na szczęście!

Myślę, że kluczem do polubienia ,,Tuszu" jest potrzeba przeczytania czegoś lekkiego, co nie pobudzi zbytnio naszych szarych komórek. Jesteśmy chorzy, zmęczeni, wykończeni, ale mamy nieodpartą ochotę coś przeczytać. To jest właśnie niezbędny czynnik, bez którego nie radziłabym zaczynać powieści. Jeśli nastawimy się na górnolotne wydarzenia, zwroty akcji, coś niesamowitego, to nie tedy droga. Pomysł na plus, kreacja bohaterów na plus, zrealizowanie też na plus. Liczba zalet przewyższa liczbę wad, więc sądzę, iż warto dać powyższej powieści szansę.