Historia nudy recenzja

Nuda to jedno z tych odczuć, które towarzyszy każdemu człowiekowi. Nie ma zapewnie nikogo, kto nie odczuwałby dyskomfortu z powodu nudy, zwłaszcza przewlekłej. Wszechobecność nudy w ludzkim życiu była jednym z pretekstów pochylenia się nad jej tematyką przez naukowca Petera Toohey’a.

Autor ten w swojej publikacji na temat nudy próbuje dociec jej istoty, a także pokrótce przybliżyć historię tego zjawiska. Ale czy nuda ma historię? Czy można określić moment, w którym ludzkość zdała sobie sprawę z istnienia tego frustrującego zjawiska? Czy nuda naprawdę zmienia się wraz ze zmianami jakim podlega społeczeństwo? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań można odnaleźć w „Historii nudy”.

Oryginalna tematyka i zapowiedź „Przeczytasz bez ziewania” umieszczona na okładce daje nadzieję na ciekawą lekturę. Jednak już pierwsze strony sprawiają, że dopada czytelnika właśnie główna bohaterka książki – nuda. Im dalej zagłębia się w publikację tym ta nuda zdaje się potęgować i przekształcać w przewlekłą nudę, o której negatywnych skutkach tak długo rozwodzi się Toohey.

Autor podpiera swoje wywody licznymi przykładami z literatury i sztuki, jednak w wydaniu zdecydowanie brakuje reprodukcji przywoływanych obrazów, a te które są zamieszczone w wydaniu Bellony są niklej jakości. Całość wydania pozostawia wiele do życzenia – nieciekawa, szara okładka, kiepski papier i liczne błędy w treści sprawiają, że książkę czyta się jeszcze ciężej.

Aby nie zanudzać – podsumowując – nie jest to pozycja do której się wraca, nie jest to książka od której trudno się oderwać, nie jest to książka, która potrafi zainteresować… Trudno jednak określić czy jest to wina tematyki, czy jednak autora, który przedstawia ją w sposób niezbyt uporządkowany i przejrzysty. Po tej lekturze jednego można być pewnym – wzmianka o nudnych wykładach Petera Toohey’a nie jest fikcją literacką.