Potyczki w raju recenzja

„Potyczki w raju” – Angie Hockman

„Nigdy nie zrobiłbym niczego wbrew twojej woli, a już na pewno nie wyjawiłbym w pracy osobistej relacji, żeby cię pogrążyć.”

Henley Evans, kierowniczka działu marketingu oraz Greame Crawford-Collins, kierownik działu social mediów rywalizują między sobą o awans. Henley cały swój czas poświęca na pracę, z nikim się nie spotyka, brakuje jej czasu dla siebie samej. Żeby zdobyć wymarzone stanowisko, obydwoje muszą udać się w rejs na Galapagos. To nie ma być zwykła wycieczka, muszą stworzyć projekt, który przyciągnie ludzi, dzięki czemu ich wycieczki będą częściej kupowane.

Obydwoje osobiście się jeszcze nie poznali. Dotychczasowy ich kontakt, to kontakt e-mailowy, w których Henley pisze eseje, gdy się jej coś nie podoba, a Greame odpowiada jej jednym zdaniem, co bardzo irytuje kobietę, gdyż uważa, że nie ma do niej szacunku.

Henley nienawidzi Greame, gdyż w przeszłości podpisał się pod jej pomysłem i nawet nie zaprzeczył, gdy z tego powodu mu gratulowano.

Czy wspólny rejs sprawi, że dotychczasowi wrogowie zaczną grać do jednej bramki? A może rywalizacja dopiero się zacznie?

Niezaprzeczalnie zaczną spędzać miło czas w swoim towarzystwie. A wycieczki, które będą odbywać zbliżą ich do siebie. A podczas jednej z wypraw Hanley wpadnie na świetny pomysł, w którym pomoże jej Greame dzięki czemu ludzie zaczną wpłacać datki na fundację.

„To ludzie są problemem. Ale mogą również stanowić rozwiązanie.”

Czy Greame wyjawi Henley jak to było naprawdę? Czy kobieta zacznie zauważać w nim mężczyznę, a nie tylko swojego wroga?

Piękny opis Galapagos. Czytając poszczególne fragmenty czułam się jakbym razem z bohaterami książki brała udział w rejsie. Całość oceniam dobrze, lecz brakowało mi humoru. Komedią bym nie nazwała całej tej historii.

Cudownie było patrzeć jak Henley dostrzega, że praca pochłonęła ją tak bardzo, że zaniedbała relacje z siostrą, która potrzebowała jej pomocy. Na szczęście opamiętała się w dobrym momencie, w którym postanowiła, że już nigdy nie pozostawi jej samej.
Greame i Henley tworzą fajną relację. Taką ciepłą, która sprawia, że człowiekowi robi się lżej na sercu.

Świetny koniec historii, którego zdecydowanie nikt się nie spodziewa. Jako całokształt mi się podobała i zachęcam Was do przeczytania.