Potwory recenzja

„Prawda wydaje się oczywista dopiero wtedy, gdy się ją pozna.”

W warszawskim lasku miejskim zostają odnalezione zwłoki dobrze zapowiadającej się gwiazdy operowej. Młoda, piękna, utalentowana, lubiana, nie miała wrogów. Miała jednak bardzo swobodne poglądy dotyczące związków. Była poliamorystką, popierała otwarte związki, uważała, że można kochać więcej niż jedną osobę. Kto chciał jej śmierci? Morderstwo popełniono bardzo brutalnie, na ciele znaleziono liczne ślady kute od noża. Do akcji wkraczają śledczy, zaczynają trudną walkę z czasem, tym bardziej, że znaleziono kolejne ciało. Czy w mieście pojawił się seryjny morderca?

Już sam podjęty przez autorkę temat poliamorii wzbudził moją ogromną ciekawość. Akcja tego rewelacyjnego kryminału jest bardzo dynamiczna, intryguje i wzbudza niepokój. Fabuła krąży wokół popełnionych zbrodni i ukazuje problemy zwykłych ludzi. Jest bardzo spójna, dopracowana w każdym szczególe, logiczna, wywołuje nerwowe napięcie. Ciekawie ukazani, niejednoznaczni, barwni bohaterowie, z łatwością możemy wczuć się w ich położenie, postawić na ich miejscu. Bardzo płynne, lekkie, chwilami sarkastyczne dialogi powodowały ogromną przyjemność z czytania. Narracja jest w trzeciej osobie, bardzo naturalne i przyjemnie to wyszło.

Brak tolerancji, zakłamanie, zawiść, mrok. Słabości ludzkie, obsesja, zazdrość, która popycha do czynienia zła. Głęboko poruszający motyw pedofili. Krzywda, długo tłumiony gniew, który w końcu musi znaleźć swoje ujście. Jedna zła decyzja, impuls i lawina rusza. Rewelacyjnie skonstruowana zagadka kryminalna. Śledztwo posuwa się do przodu bardzo mozolnie, trup się ścieli, krew się leje. Intryga, w której trudno rozpoznać sprawcę. Podrzucane kolejne tropy sporo namieszały i niejednokrotnie wprowadziły mnie w błąd.

Bardzo dobry, mocny, niebanalny kryminał, który całkowicie mną zawładnął. Daje do myślenia, zmusza to refleksji. Zakończenie zaskakujące. Koniecznie muszę przeczytać „Pchłę” autorki. Bardzo polecam.