Uzdrawiaczki recenzja

Gdy znalazłam tę opasłą książkę na półce w bibliotece pomyślałam to coś dla mnie. Opis z tyłu oczywiście zachęcający, wzięłam.
No i tak rozpoczęłam czytanie, początek niezły zgromadzenie kobiet, a właściwie dziewcząt i dziewczynek, które pod kierownictwem kilku starszych i uznanych w sztuce leczenia szkoli się. To nie tylko zwykłe czary mary, ale sztuka rozpoznawania roślin, sztuka zapisu w księgach ( co na ten czas było dosyć niezwykłe) przepisów na nalewki, mikstury i inne procedury. To także od czasu do czasu towarzyszenie starszym w wizytach u chorych, aby podejrzeć jak to się robi. A trzeba dodać, że kwalifikowanie dziewczynek też miało swoją procedurę i choć najczęściej wywodziły się one z biedoty to musiały wyróżniać się sprytem i ciekawością świata.
Akcja powieści toczy się w mieście Wyżogród, gdzie kobiety są poważane, ale do czasu zmiany na tronie cesarskim. Nowy władca jest bardzo niechętny działalności uzdrawiaczek, słuchający podszeptów, że trują, szkodzą itd. Nie trudno się domyśleć, że rozkręca się akcja wyłapywania i zabijania niczemu niewinnych leczących.
I tu pojawiają się w sumie główni bohaterowie powieści uzdrawiaczka Alda i jej ukochany Gorozd syn miejscowego mistrza garncarskiego.
Młodzi uciekają przed śmiercią i docierają do maleńkiej wsi, gdzie osiadają. Rozpoczynają swoje nowe życie od zera nie mając nic. I tu akcja związana z tytułowymi uzdrawiaczkami zamiera, bo przez dobrą większość powieści mamy historię dorabiania się owych uciekinierów wszystkiego : od jakiejkolwiek odzieży po odrobinę jedzenia i dach nad głową. W międzyczasie akcja przenosi się na dwór cesarski, gdzie drużynnicy relacjonuję władcy swoje wyprawy przeciwko góralom pochowanym w kniejach. Mamy tez kilka akcji poborcy podatkowego ograbiającego podległe mu wioski z darów na daninę.
I tak toczy się opowieść i toczy nie mając nic odnośnie wykorzystywania wiedzy i umiejętności Aldy. Dopiero końcówka książki przynosi odmianę. Szkoda, bo wycinając wiele powtarzających się sytuacji, odchudzając tym samym tomisko, akcja zyskałaby na atrakcyjności. A tak wyszła ciekawa opowieść, ale nie o uzdrawiaczkach.