Dom w kapeluszu recenzja

Szarość codzienności i szybkie tempo współczesnego życia sprawiają, że często nie zastanawiamy się nad przemijaniem i zmianami, które zachodzą w nas samych przez lata. Niektórzy na pewnym etapie sami się zatrzymują i pochylają nad tym nieuniknionym aspektem człowieczeństwa, innych zatrzymuje los lub inni ludzie. W przypadku głównej bohaterki “Domu w kapeluszu” doszło do tej drugiej sytuacji.

Maja przez dwadzieścia lat była przykładną żoną i matką, aż do momentu, kiedy jej małżonek porzucił ją dla młodszej kobiety. Ba! Gdyby “jedynie” porzucił, to jeszcze byłoby nieźle. Gustaw okazał się kompletnym łajdakiem i wyrzucił Maję wraz z ich córką z domu, nie martwiąc się za co kobiety będą dalej żyć i gdzie mieszkać. Na pomoc przychodzi im była teściowa świeżo porzuconej żony, a jednocześnie babcia Lili - Bibi. To barwna i wielkoduszna postać, która wniesie wiele światła i nadziei do życia blisko czterdziestoletniej rozwódki.

Maja dzięki Bibi uświadamia sobie jak przez te wszystkie lata dała się stłamsić Gustawowi. Kiedyś była rezolutną, młodą dziewczyną z wielkimi marzeniami. Przez związek z despotycznym mężczyzną stała się zahukaną, niepewną siebie szarą myszką, której dni przeciekały przez palce. Jak to mówią: “coś się kończy, coś się zaczyna”, a często to otwarcie nowej drogi okazuje się być jedynie lepsze. Jak było w przypadku bohaterki tej książki?

“Dom w kapeluszu” to ciepła opowieść o stawaniu na nogi po rozwodzie, który w rezultacie okazał się wyzwoleniem. Lata spędzone u boku, albo raczej pod butem, niedojrzałego emocjonalnie mężczyzny, sprawiły, że Maja zapomniała jakie siły w niej drzemią i jak potężna może się stać wyzwolona kobiecość. Autorka książki, Arleta Tylewicz, stworzyła świetną powieść, która dla niektórych może okazać się drogowskazem.

W trakcie czytania miałam sporo skojarzeń z popularnym kiedyś filmem “Nigdy w życiu!” z Danutą Stenką w roli głównej. Jeśli podobała Ci się ta produkcja, to ta książka z pewnością jest dla Ciebie. Napisana bardzo harmonijnym słownictwem i przepełniona nadzieją na lepsze jutro jest idealną lekturą nie tylko na trwające właśnie jesienne wieczory. Bardzo lubię stonowany styl Autorki i śmiało mogę polecić tę niezwykle kobiecą publikację obyczajową.