Płuczki. Poszukiwacze żydowskiego złota recenzja

Nie jesteśmy narodem bez skazy choć wielu z nas chciałoby tak myśleć. Oprócz bohaterów, często bezimiennych których mogiły znaczą krzyże z napisem N.N., przez karty historii naszego kraju przewinęli się też ludzie nikczemni, słabi, chciwi lub po prostu głupi.
Nie jestem zwolenniczką samobiczowania i rozdrapywania ran ale jestem zdania że nie można pewnych spraw przemilczać bo nie mówiąc otwarcie o przeszłości trudno będzie pójść naprzód z podniesioną głową.
Jako naród potrzebujemy rachunku sumienia i rozliczenia się z niewygodną przeszłością. Hasło "przebaczmy i prosimy o przebaczenie" nigdy nie było bardziej aktulne niż ostatnimi czasy.
Stosunki polsko-żydowskie dawno nie były tak napięte jak są obecnie. Jeśli będziemy milczeć, albo negować niewygodną dla nas prawdę historyczną ta wzajeman niechęć między naszymi narodami będzie się tylko pogłębiać.

Dobrym pretekstem do dialogu może być książka "Płuczki. Poszukiwacze żydowskiego złota" Pawła Piotra Reszki, reportaż mówiący o procedrze rozkopywania mogił Żydów pomordowanych w Bełżcu i Sobiborze w poszukiwaniu “żydowskiego złota”.
Temat, poruszony już kilka lat temu przez Jana Grossa w publikacji "Złote żniwa" swego czasu wywołał ogólnonarodową dyskusję a autor dla wielu stał się persona non grata. Teraz, gdy emocje trochę opadły można pokusić się o bardziej merytoryczną dyskusję na ten temat a ta książka jest do niej dobrym pretekstem.
Autor docierając do bohaterów tamtych dni i ich potomków, badając akta milicyjne i śledząc zapisy z procesów ludzi skazanych za tę działaność stara się znaleźć odpowiedź o motywy ich postępowania. Docieka również jak po latach oceniają swoje ówczesne decyzje i czy dręczą ich wyrzuty sumienia.
Jednak ksiażka, która miała szansę być dziełem wybitnym jest w mojej ocenie jedynie pozycją poprawną.
Mimo iż autor starał się uporządkować zebrany materiał i podzielić go na odpowiednie partie to ja miałam wrażenie że cały czas czytam o tym samym. Świadectwa poszczególnych osób zlewały mi się w jedną całość. Dominował chaos, powtórzenia a dodatkowo z rytmu wybijały mnie przypisy umieszczone na samym końcu ksiażki które czasami były bardziej obszerne niż sam rozdział.

Niemniej to lektura z którą warto się zapoznać. To brutalny obraz powojennej rzeczywistości gdzie bieda, głód czy zwyczajna ludzka chciwość pchały ludzi do czynów niegodnych i plamiących sumienie.