Posłuszna żona recenzja

 Powieść autorstwa Kerry Fisher pt. '' Posłuszna żona'' od samego początku, gdy rozpoczęłam, jej czytanie stanowiła dla mnie zagadkę ze względu na jej tajemniczo brzmiący tytuł.
 
 Nie jest łatwo jednej z głównych bohaterek żyć w cieniu rodziny, gdy zamiast cieszyć się, że uczestniczy, w codziennym przebywaniu toczy właściwie to wewnętrzną walkę o akceptację własnego ja. Maggie ma wspaniałe wrażliwe serce, które spodobało się, Nico zakochał się w niej i poślubił ją po śmierci żony.
 
 Odnosiłam z czasem wrażenie, że Maggie jest tutaj idealną obserwatorką, umiejącą być i znaleźć rozwiązanie na każde powierzone jej zadanie i musi wykazać się dokonania wielu decyzji, o których nie ma pojęcia, gdyż ich nie poznała, bo niedane jej było, poczuć czym jest, prawdziwy ból bez widzenia tego, czego jest tak bliskie, a momentami dalekie od realnej rzeczywistości.
 
 Polubiłam obie synowe Anny mającą swoje wymagania względem układania życia komuś innemu i jak widoczniej nie widzi nic i nie dostrzega oprócz wobec własnego ego, jako teściowa umiejącą jedynie komentować zapominając o tym, że są jej synowie, którzy potrzebują jej miłości. Denerwowało mnie to, że nie potrafi, akceptować, a ranić słowem. 
 
 Ciekawostką, która uświadamia nam, że życie ciągle nas zaskakuje, jest to, że bohaterowie na swój sposób są prawdziwi i nie boją się, ukrywać swoich emocji czując po części strach przed tym, co będzie lub nieoczekiwanymi zmianami, które mogą coś wnieść w ich dotychczasowe życie lub nie. 
 
 Powieść ta jest napisana przez autorkę lekkim piórem, która to zdecydowała się podjąć się w niej i opisać trudny temat, jakim jest przemoc w rodzinie, który to na ogół nie należy do łatwych w pojmowaniu zwykłej normalnej codzienności wśród przebywających w rodzinie traumy, jaką jest bezsilność i niemoc. 
 
 Nie zabraknie opisanej w tej powieści nostalgii wypełnionej skrajnymi odczuciami, ale miejmy też na uwadze, że są, tacy jak my potrzebując na co dzień wsparcia, miłości, a przy okazji poczucia, że są potrzebni w skrywanej dawce poczucia humoru dzięki mamie Maggie i dzieciom, które są tu promykiem i nadzieją, że każdy kolejny dzień będzie lepszy. 
 
 Elementem dodatkowym w tej powieści jest to, że została trafnie dobrana w tekście czcionka ułatwiająca jej przeczytanie, zaprojektowana piękna okładka przedstawiająca niezwykle ujęty niebiesko - biały kolor nieba oraz słowa skierowane dla Czytelników od autorki, która ma dla nich ogromny szacunek.
 
 Moje drugie spotkanie z twórczością autorską Kerry Fisher uważam za udane.
 
 Polecam przeczytać tę powieść.