Oswoić narkomana recenzja

Rozczarowanie z braku wiedzy u pana Rutkowskiego.
Oswoić narkomana” gdzie porównuje Rutkowski narkomana z schizofrenikiem, który jak nazywa ma „rozstrojenie jaźni” bo „myśli jedno, mówi drugie, a robi co innego”.
Zacznijmy od tego że schizofrenik nigdy nie myśli jedno, mówi drugie, a robi jeszcze co inne.
Po drugie schizofrenik nie ma „rozstrojenia jaźni”.
Rozdwojenie jaźni czyli osobowość wieloraka jest zaburzeniem dysocjacyjnym tożsamości, a schizofrenia jest zaliczana do psychoz endogennych czyli jest zaburzeniem psychotycznym.
Osoba z rozdwojeniem jaźni również nie myśli jedno, mówi drugie, a robi jeszcze co inne bo są tutaj co najmniej dwie osobowości i każda jest inna. Więc nie jest to jedna osobowość z zmienną percepcją, ale są to niezależne od siebie osobowości.



Inna rzecz to pisze Rutkowski w jednym z rozdziałów, że narkoman ma wypracowane EQ czyli jest emocjonalnie inteligentny ponieważ umie sobie „radzić” z załatwieniem towaru.
Czy jest to równoznaczne z emocjonalną inteligencją? Nie!
W następnym natomiast rozdziale zaprzecza Rutkowski temu i mówi, że narkomanowi jest brak emocjonalnej inteligencji.
Każdy jeden narkoman panie Rutkowski jest pozbawiony emocjonalnej inteligencji co bardzo często jest nieodwracalne u alkoholików i ćpunów.

Często się powtarza co do swojego „wyższego” IQ oraz, że nikt nie zauważyłby, że Rutkowski jest narkomanem, ponieważ chodził ubrany czysto, elegancko i wyglądał „inaczej” od tych pospolitych narkomanów/ćpunow.
Skąd mamy tę pewność ? Czy ktoś oprócz Rutkowskiego tak uważa?
Czy jest tutaj jednak jakiś niedobór, chęć zaafiszowania „jestem inny, lepszy”?
Chciałabym widzieć frekwencję Rutkowskiego IQ przed rozpoczęciem ćpania i po jego zakończeniu.

Rutkowski pisze, aby narkomana uświadamiać, że jest on narkomanem.
Po czym pisze, że nie powinno się ubliżać, poniżać i wypominać jakim to narkoman jest beznadziejnym człowiekiem.
Moje pytanie:
Czy chodzi tutaj również o nastolatków czy tylko o dorosłych?

Rutkowski pisze o wakacjach z matką.
Matka zabierała ze sobą dorosłego „faceta” na wakacje nawet kilku miesięczne i Rutkowski się na to zgadzał? Nie pracowała matka?

Szkoda, że książka nic nie mówi jak pomagać, mobilizować młodych ludzi, którzy popadli w narkotyki i nie chcą się leczyć ani ambulatoryjnie ani w ośrodku stacjonarnym pomimo tego, że zawalili szkołę, śpią całymi dniami i są agresywni. Oni problemu nie widzą i widzieć nie chcą.

Minęło ponad 30 lat od czasu kiedy Rutkowski ćpał a narkoman nie ma możliwości pamiętać co robił kilka tygodni wstecz.
Czy są tutaj posklejane opowieści różnych pacjentów?
Czy autor czekał aby najpierw rodzice odeszli zanim zacznie pisać ksiązki?
Rutkowski pisze, że heroina nie niszczy mózgu jak inne narkotyki, ale jest to bzdura totalna. Takowe badania nie istnieją i nigdy nie istniały.
Skopiowanych jest tutaj kilka linijek z książki, a właściwie notatek słynnego ćpuna heroiny
Williama Borroughsa; „Ćpun”.

Dzisiaj zajmuje się Rutkowski negowaniem publicznie alkoholu co jest bardzo interesujące poniewaz badan naukowych jest na ten temat mnóstwo, które mówią jak to alkohol skurcza nieodwracalnie mózg.
Nie jest to raczej żadna dla nikogo dzisiaj nowość.
Rutkowski nawiązuje do czasopisma „Lancet”, które „o dziwo” jest sponsorowane przez fundacje Melindy i Bill Gatesa.
Lancet jest jednym z kilku takich „pseudo czasopism”, które nie pokazują rzetelnych badan co do leków, szczepionek i narkotyków poniewaz leży to w ich interesie, aby ludzi „uświadamiać” tylko o tym o czym my powinnismy „wiedzieć”.
W „The Lancet „ brak jest prawdziwych i rzetelnych badan klinicznych randomizowanych.

Autor nie zapomina kilkakrotnie „oznajmić” że czytał Freuda co robi jego opowieść niezmiernie zabawną. mniej