Błękitny zamek recenzja

Któż z nas nie zna książek Lucy Maud Montgomery? Dla mnie kojarzą się one z dzieciństwem i okresem dojrzewania, dlatego mam do nich wielki sentyment. Kiedy więc w zapowiedziach zobaczyłam wznowienie „Błękitnego Zamku” radości nie było końca. Bohaterką jest Valancy Striling, 29-letnia dziewczyna, która wciąż jeszcze mieszka razem z despotyczną matką i ciotką. Na dodatek brak męża oraz pewna dawka nieśmiałości i delikatnej natury kobiety sprawiają, że jest ona głównym powodem docinków, poniżania i szykan. Wszystko to sprawia, że Valancy jest nieszczęśliwa, nie widzi sensu w życiu i nie czerpie z niego radości. Chwile wytchnienia i pocieszenia stanowią dla niej marzenia i fantazje o Błękitnym Zamku. Pewnego dnia wybiera się do lekarza, który rozpoznaje u niej śmiertelną chorobą i daje zaledwie rok życia. To był prawdziwy wstrząs dla dziewczyny, ale i punkt zwrotny. Dzięki tej informacji zaczyna inaczej wszystko postrzegać i nie zamierza ostatnich chwil na tym świecie być czyimkolwiek popychadłem. Przeciwstawia się rodzinie i ... Więcej nie zdradzę, ale z pewnością czeka ją niemało przygód oraz piękna droga do odkrycia swojej prawdziwej natury i cieszenia się tym, co zesłał nam los. Nie ukrywam, że książka jest wciągająca i ma w sobie sporo ciepła. Zarówno fabuła, jak i wykonanie jest moim zdaniem jest na dobrym poziomie. Język jest prosty, ale barwny a emocje dobrze odwzorowane. Poza tym nie brakuje tu zaskakujących elementów, życiowych dylematów, ale i nieco humoru i dowcipnych sytuacji. Książka pomimo, że wydana po raz pierwszy około 90 lat temu, jest ponadczasowa i uniwersalna. Wzruszająca, magiczna opowieść o pierwszej miłości, wewnętrznej metamorfozie, szukaniu i poznawaniu siebie, swoich pragnień i realizowaniu marzeń, pomimo przeszkód. Polecam gorąco!

Moja ocena: 5/6