Z miłości. Portrety polskich domów recenzja

"Z miłości. Portrety polskich domów" to zbiór reportaży napisanych przez Kacpra Sulowskiego. Zebrał kilkanaście historii w jednym miejscu, które łączy jeden mianownik - miłość. Poza tym są one od siebie tak różne, czasami tak odległe - można się zdziwić, że autor odnalazł w nich coś wspólnego.

Reportaże powstawały przez kilka lat. Na koniec rozdziału zostały dołączone adnotacje - czy sytuacja się zmieniła, jak wygląda obecnie. Podobały mi się objaśnienia dotyczące, np. spraw rodzinnych z punktu widzenia prawników i objaśnienia prawniczych kwestii, które obowiązują w naszym kraju. To wiele wyjaśniało i mocniej zaznaczało kontekst.

Kiedy sięgałam po tę książkę byłam nastawiona na to, że będą same historie dotyczące tylko patologii, ale bardzo się myliłam. Pojawiły się w niej reportaże, które były zaskakujące, przejmujące i wzruszające. Poznanie historii ludzi, którzy wiele zrobili dla swoich rodzin, bliskich, ile rzeczy poświęcili, żeby móc ratować drugą osobę.

Były momenty bardzo ciężkie, na tyle, że chciałam odłożyć książkę, bo serce mi pękało, gdy czytałam o krzywdzie, która działa się w niektórych domach. Autor zebrał bardzo dobry materiał, wiele ważnych i istotnych wątków, nad którymi odpowiednie instytucje i osoby decyzyjne powinny się pochylić. To była również duża odwaga ze strony bohaterów, że zechcieli podzielić się swoimi doświadczeniami, opowiedzieć swój punkt widzenia.

Mam nadzieję, że czytanie takich książek zwiększy świadomość wśród społeczeństwa i da ludziom więcej odwagi na reagowanie w sytuacjach, gdy komuś coś/ktoś zagraża. Bo po przeczytaniu historii zgromadzonych przez autora, upewniłam się, że rodzina nie zawsze jest nas w stanie ochronić przed nią samą. A zło czasami płynie właśnie od najbliższych.

W książce poznacie ojców, którzy pragną uczestniczyć w życiu swoich dzieci i robią co mogą, by sąd umożliwił im wychowywanie pół na pół; ojca, który zrobił wszystko co mógł dla swojego niepełnosprawnego syna; kobietę, która ruszyła machinę, by ratować swojego brata z patologii domu rodzinnego; mężczyznę, który nie poddał się w szukaniu swojej zaginionej siostry. To tylko kilka przykładów, które najbardziej zapadły mi w sercu i często do nich wracam w myślach.


Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl