Z miłości. Portrety polskich domów recenzja

Na początku przyznaję z bólem, że nie miałem pojęcia kim jest i co pisze autor. Jest mi wstyd, bo po skorzystaniu z wujka Google okazało się, że to dość znana osoba, która niejednokrotnie zrobiła zamęt w świecie mediów.
Sam reportaż zainteresował mnie tytułem, bo w literaturze faktu cenię sobie autentyczność i bycie "blisko" ludzi. Autor tutaj niejako wnika w społeczność, chociaż odwiedza kilka tytułowych domów. Domy te są różne, mają szerokie spektrum problemów i może dlatego tak mnie ciekawiła każda z opisanych historii. Jedynie było mi szkoda, że każda zajmuje raptem kilka stron.
Treść nieoczywista, historie często "ciężkie" i "niewygodne", a jednak... trudno się oderwać od lektury. Trudno powiedzieć, czy miłość jest łącznikiem wszystkich opowieści, ale co ważniejsze, Kacper Sulowski pokazał, że to uczucie ma różne odmiany, często bardzo różniące się od miłości słodkiej i romantycznej. W czasie szukania informacji o autorze natknąłem się na wywiad z nim, w którym mówi bardzo ważną rzecz na temat tej książki:

Bardzo cieszę się, że wśród wszystkich trudnych i dramatycznych historii znalazły się też takie, które mogą ukoić złamane serce, otrzeć łzy i przywrócić wiarę w drugiego człowieka. Nie będę streszczał wszystkich reportaży, ale z pewnością mogę stwierdzić, że są to opowieści, które zapadają w pamięć. Na pewno podczas lektury zauważycie ciekawy dobór kolejności i bohaterów.
Nie spodziewałem się, że reportaż może posiadać głębię i wzbudzać w czytelniku tak silne emocje. Myślę, że po prostu dotychczas nie spotkałem tak dobrego reportażu - ten taki jest. Otwiera oczy na to, czego zwykle nie widzimy, pokazuje, że każdy ma problemy, że każdy chce kochać, chociaż czasem nie może, że MIŁOŚĆ jest piękna, ale i równie trudna.
Długo czekałem na taką książkę i z pewnością ją polecam. Ta książka i sylwetka autora jest warta zainteresowania! Nie tylko osób, które gustują w literaturze faktu.

Książkę otrzymałem z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.