Marzenie o innym świecie recenzja

Jane ( zwana też Ah Jin) jest reporterką wojenną. Po tragicznym wypadku w którym brała udział, leczy rany pomieszkując kątem u swojego brata Henry'ego, który również ma sporo osobistych problemów. Wtedy dociera do niej informacja, że jej ojciec ni stąd ni zowąd postanowił po prawie pięćdziesięciu latach wrócić do swojej ojczyzny- Korei Południowej. Jane zaintrygowana nietypowym zachowaniem mężczyzny bez namysłu rusza za nim.
"Marzenie o innym świecie" to kolejna książka tycząca się azjatyckiej kultury, która uwiodła mnie przepiękną okładką i intrygującym opisem z tyłu. I to jest jedyne co otrzymałam. Krótki opis, który umieściłam na samym początku to tak naprawdę streszczenie całej książki. I nie żebym chciała cokolwiek zdradzać, bo nie ma czego! W tej książce totalnie nic się nie dzieje, otrzymujemy kilka scenek z życia koreańskiej rodziny i tyle. Brakuje jakiegoś ciągu przyczynowo-skutkowego, konkluzji czy nawet fabuły... ( w końcu to powieść, fabuła powinna być podstawą, ale najwyraźniej autorka nie odrobiła lekcji). Z treści nie wynika nic, o bohaterach nie jestem w stanie powiedzieć nic , nawet nie pamiętam ich imion, bo w większości brzmią bardzo podobnie do siebie i miałam straszny problem, że odróżnić jedną postać od drugiej, skoro nikt niczym się nie wyróżnia. Więcej dowiedziałam się o tym, jakie meble były w domu i pod jakim kątem trzymać nóż podczas krojenia, niż o postaciach!
Opis obiecywał mi subtelną prozę dotyczącą skomplikowanych relacji rodzinnych, a co otrzymałam? Nic! Ta książka nie wywołuje kompletnie żadnych emocji, to bardziej pasjonującą lekturą jest skład domestosa. Nawet wspominana w opisie tragedia rodzinna nic nie zmienia, bo jak czytelnik ma się interesować losem bohaterów, skoro są oni tacy płascy i papierowi, że nie wzbudzą kompletnie żadnych odczuć podczas czytania. 
Podsumowując "Marzenie o innym świecie" jest książką kompletnie nieporywającą, pełną nic nie wnoszących opisów, napisana topornym stylem, która nie poruszyła mnie w żadnym calu. Przeczytałam i momentalnie o niej zapomniałam, co jest chyba jej jedyną zaletą.