Złodziejka opowieści recenzja

Lubię słuchać kryminałów Klevisovej, bo akcja toczy się leniwie, nie trzeba przez cały czas koncentrować się na tekście, poza tym są dobrze napisane, z wiarygodnymi portretami psychologicznymi głównych bohaterów, mamy też ciekawe wątki społeczne.

W tej książce serii z inspektorem Bergmanem dostajemy pogłębiony portret kobiety sukcesu, Anny Walenta. To pracoholiczką, robiąca oszałamiającą karierę w telewizji, zostaje główną scenarzystką popularnego serialu. Z drugiej Walenta jest psychopatką: zimną manipulatorką grająca ludźmi jak pionkami, lubi jak jej się ludzie zwierzają z własnego życia, a potem ich opowieści wstawia do serialu, poza tym współpracownicy skarżą się, że kradnie ich pomysły scenariuszowe, jest tytułową 'złodziejką opowieści'. Ciekawy portret.

Inny ciekawy wątek to relacje Anny z 17-letnią córką Agatą, matka daje Agacie wszystkie dobra materialne, ale nie akceptację, miłość, uwagę. Mówi jedna z nauczycielek Agaty: „Matka od dziecka wpajała jej, że jeśli nie będzie we wszystkim najlepsza, nie zasłuży na jej miłość. Pani Walenta chciała, żeby córka przynosiła ze szkoły same piątki, tyle że wcale jej w tym nie wspierała. (…) Pewnego dnia Agata uświadomiła sobie, że jakkolwiek by się nie starała, matka pozostanie wobec niej chłodna. Wtedy zaczęła się buntować, robić jej na złość: przestała się uczyć, wagarowała, brała narkotyki.” Ten scenariusz z zapracowanymi i wymagającymi rodzicami oraz zaniedbanymi dziećmi, które schodzą na złą drogę, jest całkiem popularny i u nas.

Pokazuje też autorka jak się tworzy scenariusz popularnego serialu, oglądanego przez miliony. Mamy grupę scenarzystów i w gorących dyskusjach wykuwa się koncepcja następnych odcinków. To dosyć ciekawe, bo zespół scenarzystów to przecież obecni twórcy masowej wyobraźni, w XIX wieku podobną rolę pełnili Sienkiewicz, Dickens czy Prus. A scenarzyści przedstawieni są przez autorkę dosyć ostro: szefowa Anna jak już wspomniałem, jest psychopatką, a jej podwładni nie lepsi, to zimni intryganci bez pardonu walczący o wpływy i pieniądze.

Tradycyjnie przy końcu akcja nieco siada, a samo rozwiązanie zagadki kryminalnej jest raczej kiepskie, ale wszystko wynagradzają świetne wątki psychologiczne i obyczajowe.

Słuchałem audiobooka w świetnym wykonaniu Joanny Domańskiej