Portret Doriana Graya recenzja

Książka jest wprost niesamowita. Kiedy przeczytałam jej opis, nie sądziłam że aż tak mnie zauroczy. Jako młoda osoba raczej nie gustuję w poważnej literaturze chociażby autorstwa Oscara Wilde'a, jednak po przeczytaniu "Portretu Doriana Graya" zmieniłam diametralnie zdanie o tego typu lekturach. Określeniem, które z całą pewnością opisuje tekst jest trzymający w napięciu oraz uczący. Na podstawie zachowań bohaterów jesteśmy w stanie dostrzec, jak można manipulować człowiekiem oraz jak nasze czyny i uczucia wpływają na innych oraz na nas samych. Bardzo uraczył mnie motyw miłości (przyjacielskiej bądź nie) oraz ukazanie istoty idealizowania czyjejś postaci. Napewno nie polecam dla osób o delikatnej psychice, gdyż kiedy zrozumiemy znaczenie niektórych słów, może wywołać to na nas różne reakcje. Warto zaznaczyć również że autor idealnie wprowadza nas w rzeczywistość świata ówczesnej epoki. W mojej opinii podczas czytania lektury warto znacząco i z uwagą przyjrzeć się i kilkukrotnie ziterpretować słowa wypowiadane przez Lorda Henry'ego. Postać bowiem jest w stanie pokazać jak owinąć sobie bezbronną duszę wokół palca. Pokazuje zniszczenie moralne a przede wszystkim sztuczki psychologiczne. Bezbłędnie zna się na naturze ludzkiej oraz słabościach człowieka, dzięki którym zachwiał dotychczas nieskazitelny obraz świata Doriana. Ponadto książka ukazuje hierarchię moralną oraz to jak jej zmiany "odbijają się" na człowieku. Książka jest ponadczasowa i można dzięki niej odnieść się do wielu spraw co jedynie jest potwierdzeniem tego, iż człowiek an przestrzeni wieków się nie zmienił. Dalej mamy te same przywary, których nawet najsrogszy upływ lat nie jest w stanie zmienić. Moim osobistym zdaniem, jedynym minusem powieści jest jej długość, gdyż czytając niemalże kojące słowa, chciałoby się więcej i więcej. Podsumowując, jest to chyba najbardziej wartościowa i pouczajaca książka jaką kiedykolwiek przeczytałam. Bardzo chętnie wracam do niej pamięcią, przeżywając wszystkie momenty z lektury na nowo.